'अभ्यासासाठी पहाटेचे वातावरण पोषक असते' यावर तुमचे विचार मांडा. (6 lines)
Answers
Answer:
पहाटेची साखर झोप कोणाला नको असते. तसं पहाटे पडणारी स्वप्न खरी होतात अस म्हणतात. सकाळी आईने किती वेळा आवाज दिला पण मी स्वप्नाला ब्रेक लागू दिला नाही. कधी नव्हे एवढं गोड स्वप्न पडलं होत. गेली दोन वर्षे कॉलेजमध्ये जिच्या एका स्माईलसाठी झुरत होतो ती सुमी आज माझं चुंबन घेणार होती. पण माझ्या स्वप्नाचा रंगाचा बेरंग केला तो संक्याच्या ओक्साबोकसी रडण्याने. असा बेरंग होण्याचं दुःख संक्याला कसं कळणार? आता कुठं तो चौथीच्या वर्गात जातोय. कॉलेजमध्ये असताना मला कधी सकाळचा अलार्म लावायची गरज लागली नाही. संक्याचा भोंगा अन खालच्या वाड्यातील कोंबडा हेच माझे अलार्म होते. संक्याचा अलार्म वाजला अन मी उठून डोळे चोळत बाहेर आलो. आईची सडा-रांगोळी झाली होती. आप्पा गोठ्यात म्हशींची धार काढत होते. तिकडं सदा एकुलत्या एक पोराला (संक्या) धोपटीत असल्याचा आवाज येत होता. संक्याच रडणं रोजचं असल्याने कोणी लक्ष देत नव्हतं. आप्पा धार काढताना म्हणाले, आज संक्यावर संक्रात तुटून पडलीय. काव्हं काय झालं मी विचारलं. काय कि बुवा, मी धार काढाय बसल्यापासून सदा पोराला मारतोय आप्पा म्हणाले. तेव्हढ्यात हेमा वहिनी माझ्याकडं धावत आल्या, भाऊजी ! त्यासनी जरा आवरा, सकाळी सकाळी लेकराला मारतायत. म्या मधी जाऊन धरलं तर मला दोन लाथा घातल्या. वहिनीच्या प्रार्थनेपेक्षा मला संक्याची कीव आली. चला, काय केलंय त्यानं? मी विचारलं. वहिनी रडत म्हणाल्या आव काय नाय, सकाळी त्यांचा मोबाईलमधी संक्या गेम खेळत होता. त्याच्याकडून मोबाईल बंद पडला तसे नुसते मारतेत. संक्याला बाजूला घेत सदाच्या तावडीतून त्याची सुटका केली. वाघाच्या तोंडातून शिकार काढावी तसा सदा दिसत होता. जन्म दिला म्हंजी मुलांना मारण्याचा अधिकार कसा मिळाला? मुलं म्हंजी देवा घरची फुलं ना? मग अशी फुलं चुरगळता कशी?
संक्याची अवस्था बघितल्यापासून मी दिवसभर अस्वस्थ होतो. दोन्ही हात जोडून संक्या बापाकडे दयेची भीक मागत होता. अन सदा वरून पट्ट्याने मारत होता. त्या झटापटीत मला दोन पट्टे बसले होते, त्याचे वळ माझ्या हातावर अजून तसेच होते. दुपारी कॉलेजमधून आल्या आल्या संक्याकडे गेलो. तर संक्या पेन्सिलने पाटीवर चित्र काढीत होता. काय र संक्या ! काय करतो. तसा तो डचकला. काय नाय म्हणत त्यानं पाटी पिशवीत घातली. रडून रडून त्याचे डोळे सुजले होते. दादांनी (सदा) परत मारलं का? संक्या खाली मान घालून पेन्सिलने भुईवर रेघा ओढयाला लागला. तो काहीच बोलला नाही. माझ्याबर बी बोलणार नाहीस का? मी परत विचारलं. संक्या म्हणाला, गुरुजीने शाळेत मारलं त्याचा रुसवा घालवण्यासाठी मी म्हणालो, चल दुकानाला जाऊ संक्याने माझ्याकडं न बघताच मुंडी हलवून नाही म्हणून सांगितलं. त्याच्या उभ्या आडव्या रेघांची भाषा मला समजत नव्हतं. पण त्याची घुसमट होतीय हे कळत होत.
दोन दिवसानंतर संक्या नॉर्मल झाला. नेहमी प्रमाणे त्याचे प्रश्न अन खोड्या करणं सुरु झालं. त्याच्या प्रश्नाला मी सकारात्मक उत्तर द्यायचो. कधी रागवत नव्हतो, त्याला आवडणार्‍या गोष्टी करण्याचं त्याला स्वातंत्र्य होत. त्यामुळे कदाचित त्याला माझ्यापाशी सुरक्षित वाटत असल. त्याच्या दिवसभरातील सगळ्या गंमतीजमती मला सांगायचा. त्याचं स्वतंत्र आणि महत्व मी स्वीकारलं होत. लहान मुलांना हेच तर हवं असत.
hope this helps..........
thankyou ❤️
