autobiography of a tree in Marathi
Answers
Here it is.....
मी एक झाड आहे, उंच आणि भव्य असून मंदिराच्या परिसराजवळ एकटेच उभे आहे. माझ्या आयुष्यात कधीही खूपच मनोरंजक आहे, मी समाजाचा एक प्रचंड स्पेक्ट्रम, लोकांचे मजेदार इशारे बघतो आणि माझ्या पुढे येणारे भक्तांचे सर्व प्रकारचे संभाषण ऐकते.
मी नेहमी इतके मोठे नव्हते सर्व प्राणिमात्रांप्रमाणेच मीही खूप काळापूर्वीच होते, माझ्या आत या विशाल वृक्षाचे एक लहान रोपटे. त्या वेळी मी तरुण आणि इतर सर्व प्राणिमात्र म्हणून ताजेतवाने आणि सुंदर दिसत होते परंतु त्या वेळी मी इतक्या भयानक नव्हते. हे मी जीवन बद्दल पाहिले आहे, प्रत्येक टप्प्यात याबद्दल काहीतरी चांगले आहे.
मी हे समजतो, मी एक झिपणारा वृक्ष आहे जो फक्त कुठेही आणि सर्वत्र वाढतो जेव्हापासून मी लहान होतो तेव्हा मला आठवतं की कित्येक लोक माझ्या मुळाशी येऊन माझी पूजा करतात ते माझ्या दगडावर कोरलेले दिसतात, माझ्या प्रार्थनेच्या मागे लागतात आणि निघून जातात. ही रोजची एक धार्मिक विधी होती जी माझ्या चेहर्यावर चालली होती आणि मला आठवते आहे.
मी मोठे आणि मोठे वाढू लागलो तेव्हा मंदिर अधिकार्यांनी माझ्या ट्रंकच्या सभोवतालची दोन फूट खोली बांधली. मला जमलेल्या गर्दीमुळं नाश करण्यापासून माझे रक्षण केलं. मी मंदिराच्या अगदी जवळ आहे म्हणून दररोज मला खूप आनंद वाटतो आहे आणि दररोज अनेक श्रोत्यांनी त्यांचे आभार मानले आहे.
आता, मी पूर्ण वाढलेला वृक्ष आहे, आणि दोन फुटांची भिंत माझ्या आजूबाजूच्या व्यासपीठामध्ये रुपांतरीत झाली आहे, माझ्या डोळ्यांसमोरुन बाहेर पडलेली आहे आणि ट्रंक काही दृष्टीपासून झाकले आहे. येथे प्लॅटफॉर्मवर लोक बसतात आणि त्यांच्या प्रार्थना बोलतात आणि आराम करतात. काहीवेळा ते या व्यासपीठावर बसले असताना त्यांच्या मंदिरात प्रसाद घेतात.
अरे, इतके प्रेमळ व काळजी घेणं, आणि सर्वांहूनही, खूप सन्मानित आणि सन्मानित होणं ही किती अद्भुत भावना आहे. मला हा सन्मान दिला आहे, मी आता समजतो की, भारतीय समाजातील एक वर्गाने मला एक पवित्र वृत्तीची पूजा करावी असे समजले. म्हणूनच माझ्या आणि माझ्या नातेवाईकांबद्दल एवढे आकर्षण आहे.
मी येथे उभे राहिलो, एका मंदिराच्या जवळ, कधी कधी मला एकटेपणा वाटला नाही म्हणून मी संपूर्ण दिवसभर सर्व प्रकारची कंपनी मिळवते, त्यामुळे, एकट्याला वाटतं कुठे आहे. सकाळी लवकर सकाळी 6 वाजता मंदिर उघडले जाते. स्वच्छ आणि स्वच्छ केले जाते, तर मी अशा लोकांच्या कंपनीला मिळते जे इमारती स्वच्छ करतात. ते माझ्याजवळ येतात आणि माझ्या आजूबाजूचे क्षेत्र झाडू देतात, प्लॅटफॉर्म धुवा आणि मी दिवसासाठी माझ्या अतिथींचे स्वागत करण्यासाठी ट्रिम आणि सुबक आहे. मंदिरास स्वच्छ केल्यावर पूजा आहे आणि सकाळी 7 च्या सुमारास भक्त मरु शकतात आणि मंदिराच्या आवारात रिंग आणि रात्रीची शांतता भंग करतात.
मंदिराचे बंद होताना भक्तांनी सकाळी 7 ते 10 च्या सुमारास मंदिर बांधत रहावे. दिवसाच्या या लांब तासांमुळे मला कंटाळवाणे वाटण्याची काहीच शक्यता नाही, माझ्याजवळ या परिसराकडे फिरत असलेल्या इतक्या लोकांना कंपनी आहे. जरी मी एकटा असलो, एक एकटे वृक्ष पण, माझे जीवन थरारक आणि उत्साहाने भरले आहे, कारण मला भरपूर मिळते आणि कंपनीची विविधता. हे माझ्यासाठी एक अतिशय सन्मान आहे की, माझ्या मित्रांना फक्त झाडेच आहेत, तर माझ्या आयुष्याला अधिक चैतन्यशील आणि मनोरंजक बनविण्यासाठी बोलणारी आणि चालत रहा आणि चर्चा करता यावा अशी माणसे आहेत.
मी नेहमीच असा प्रश्न विचारला की, इतके महानत्व माझ्यावर का आले आहे, तरी मी इतरांप्रमाणेच वृक्ष आहे. होय, येथे झेल आहे, माझा असा विश्वास आहे की मी इतके आदरपूर्वक आहे कारण मला हिंदूंनी धार्मिक पंथ पवित्र वृत्ती म्हणून पाहिले आहे, त्यांचे देव अवतार आहे. आश्चर्य! यामुळे मला स्वतःबद्दल अभिमान वाटतो आणि मी या जन्मासाठी देवाचे आभार मानतो. ज्यात मला सन्मान, आदर, प्रेम आणि काळजी मिळते. कुठल्याही जिवंत जागेचे जगणे शक्य नाही. मी आणि माझा सन्मान आणखी वाढविला आहे म्हणून मी देवाचे मंदिर जवळ आलो आहे
आता, माझे सर्व चिंता विश्रांतीच ठेवले जाते, मी शिकलो आहे की मी स्वतःदेखील ईश्वराप्रमाणेच त्याची उपासना केली आहे. मी एकटाच मनुष्याच्या एका मोठ्या कंपनीत उभा आहे. माझे जीवन हे केवळ विस्मयकारक आहे, मी देवाला अशी प्रार्थना करतो की त्याने सर्व मानवांना अशा अद्भूत आणि महत्त्वाची जीवनदान दिले आहे.
अशाप्रकारे माझ्या जीवनाचा अनुभव जोडण्यासाठी, मला मनुष्याबद्दल आणि त्यांच्या जीवनाबद्दल खूप काही कळले आहे. त्यांचे जीवन सुखी आणि निराशापूर्ण आहेत. हे असे नाही की पुरुष फक्त आनंदित करतात, आपल्यापैकी बहुतेक कमी लोक जाणवत आहेत. पुरुषांची स्वतःची समस्या देखील आहेत म्हणून, जोडण्यासाठी मी सांगू इच्छितो की माझे जीवन एक आनंद आणि समृद्ध अनुभव आहे
मी एक झाड आहे; आणि हो, मी तुमचा जीवनाचा स्रोत आहे. मी मानवांना ऑक्सिजन, पाऊस, लाकूड, फळे, फुले, पाने प्रदान करतो. पण, मला त्यास प्रतिसाद म्हणून काय मिळते ?. अद्याप कोणी याबद्दल विचार केला आहे? मानवांना आयुष्य आधार देणारी संसाधने दिल्यानंतर मानवांनी आपल्याला संपवले.
पृथ्वीच्या निर्मितीपासून मी या सुंदर जगाचा एक भाग आहे. मला तो दिवस आठवतो जेव्हा देवाने मला पृथ्वीवरील मानवांवर जीवनाची जबाबदारी दिली. वृक्ष म्हणून मी माझे कार्य प्रामाणिकपणे करीत आहे. पण, आपण मानव खूप दुर्लक्ष करीत आहात !.
मानवामुळे, आज बरीच जंगले जंगलतोड केली जात आहेत आणि वातावरणात शुद्ध ऑक्सिजनची पातळी कमी होत आहे. जर मनुष्य आपल्याला काटत असेल तर याचा अर्थ असा आहे की ते अप्रत्यक्षपणे आत्महत्येचे नियोजन करीत आहेत. कारण, एक वनस्पती म्हणून आपण प्रत्येक जीवनास मानवी जीवनासाठी आवश्यक घटक प्रदान करतो, परंतु मानव आपल्याला काय देईल? "मृत्यू?".
मी एक झाड असल्याने या गावात माझे कायमचे स्थान आहे. सकाळपासून संध्याकाळपर्यंत मी माझ्या आजूबाजूस घडत असलेल्या प्रत्येक गोष्टीचे निरीक्षण करतो. विविध लोक माझ्या जवळ येतात आणि खेड्यातल्या उपक्रमांबद्दल चर्चा करतात. काही महिला त्यांच्या गृह क्रियाकलापांबद्दल बोलण्यासाठी माझ्या जवळ येतात. एकमेकांशी बोलण्यासाठी आणि खेळण्यासाठी वेगवेगळ्या लहान मुला माझ्या स्टेमजवळ येतात. शेतकरी येऊन माझ्या सावलीत विश्रांती घेतात.
उन्हाळ्याच्या मौसमात मी प्रत्येकासाठी चांगल्या प्रतीचे आंबे पुरवतो. बरेच लोक माझ्या जवळ येतात आणि माझे आंबे खातात. मला इतरांना मदत करणे खरोखर आवडते. उन्हाळ्याच्या हंगामात, मी फक्त एक आहे आणि केवळ छाया आणि थंड हवा मिळविण्यासाठी शेतक farmers्यांसाठी.
बरेच लोक फक्त सावलीसाठीच माझ्या जवळ येतात ..... पण, मी माझ्या जवळचे सर्व काहीदेखील पाळतो. आणि, मी आज खूप घाबरलो आहे! कारण, मी माझ्या जवळील सर्व काही पाहतो ... केवळ चांगल्या क्रियाकलापच नाहीत, तर माझ्या जवळ वाईट क्रिया देखील घडतात.
माझा भाऊ, माझी बहीण, माझे वडील आणि कुटुंबातील सर्व सदस्य प्रत्येक सेकंदाला भरपूर ऑक्सिजन तयार करतात; ज्यामुळे, सर्व सजीव प्राणी आणि जीव शुद्ध हवा श्वास घेऊ शकतात. जवळजवळ असंख्य प्रजाती आमच्याद्वारे प्रदान केलेल्या ऑक्सिजन इनहेल करतात. एनवायरनमेंट रीसायकलसाठीही आम्ही खूप महत्वाचे आहोत. जेव्हा आपण पाण्याचे रीसायकल करतो आणि हवा आणि वातावरणाचे तापमान नियंत्रित करतो.
आपल्यामुळे, आज पृथ्वीवरील वातावरण नियंत्रित आहे आणि ते योग्यरित्या चालू आहे. पण, जर आपण कापून टाकले तर मग या पृथ्वीचे काय? ; सर्व झाडे तोडत असताना सर्व प्रजाती व सजीव जीवनाचे जीवन दिवसेंदिवस धोक्यात येत आहे.
आम्ही झाडे, वन म्हणून देखील खूप महत्वाचे आहेत. आम्ही कोट्यावधी प्राणी आणि वनस्पतींचे घर आहोत. त्याऐवजी आपण पृथ्वी राखण्यासाठी प्रत्येक सेकंदाला भरपूर ऑक्सिजन निर्माण करतो. केवळ वृक्षांमुळेच, पाऊस पडतो, आपण या इको-सिस्टमचा खूप महत्वाचा भाग आहोत.
झाडे तोडण्याने हवामान आणि वातावरणात होणारा बदल यावर हवामानाचा फार वाईट परिणाम होतो. ग्लोबल वार्मिंग, प्रदूषण, पूर, हवामान बदल या सर्व समस्या झाडांच्या कापामुळे उद्भवल्या आहेत. झाडे तोडल्यामुळे बरीच आपत्ती हवामान परिस्थिती देखील वाढली आहे.
आम्ही झाडं आपल्यासाठी सर्व काही मानवासाठी आहेत. आम्ही आपल्याला सर्व जीवन जगण्याची सुविधा प्रदान करतो; लाकूड, कापूस, रबर, कागद, लोकरी, राळ, डिंक इत्यादी विविध गोष्टी आहेत ज्या आपण आज जीवनासाठी वापरता. या सर्व गोष्टी आमच्या वृक्षांनी पुरविल्या आहेत.
पृथ्वीची इको-सिस्टम राखण्यासाठी प्रकाश संश्लेषण प्रक्रिया देखील आपल्याद्वारे चालविली जाते. आम्ही वनस्पती पृथ्वीवरील जीवनासाठी जबाबदार आहोत. मानवांपुढे आपण खूप स्वादिष्ट आणि आनंदी आयुष्य जगत होतो. पण, मानवांच्या अस्तित्वानंतर आपण केवळ उपेक्षितच होत आहोत!
आम्ही पृथ्वीवरील जीवन टिकवून ठेवण्यासाठी आवश्यक असलेल्या अनेक जैविक क्रियांचा देखील एक भाग आहोत. आज सर्व प्राणी झाडांमुळे आहेत. आम्ही झाडे, लहान कीटक आणि प्राणी खातात; नंतर आपण हर्बिव्होर्स, हर्बिव्होर्स कार्निव्होरेस आणि कार्निव्होरेस एपेक्स ग्राहकांकडून सेवन करतो. अशाप्रकारे, आपली ऊर्जा एका जीवातून दुसर्‍या जीवात हस्तांतरित होते.
तर मानवहो, आता आपणास माहित आहे की आम्ही आपल्यासाठी आणि या पृथ्वीसाठी किती महत्वाचे आहोत. पृथ्वीवर योग्य आयुष्य चालविणे आणि पृथ्वीचे संतुलन राखणे आपल्यासाठी महत्वाचे आहे. मला मानवांमध्ये कोणतीही अडचण नाही, परंतु मला फक्त मनुष्यांना सांगायचे आहे की, आपल्यासाठी आम्ही जीवन प्रदान करीत असलेले स्त्रोत व्यवस्थित ठेवले पाहिजेत. मानव झाडं कापू नका!
त्याऐवजी बोलण्यासारखे काही नाही. फक्त मी हे सुंदर मानव आणि पृथ्वीवरील वृक्षांचे जीवन चालू ठेवण्यासाठी देवाला शिकार करू इच्छितो.