Question

भारताच्या जडणघडणीत अभियंत्यांचे योगदान निबंध
किंवा
स्वातंत्र्यानंतर चा आजचा भारत

Answer 1

Explanation:

आज ऑगस्ट क्रांती दिवस आहे. आठ ऑगस्ट रोजी महात्मा गांधीनी इंग्रजाना ‘भारत छोडो’ असे निर्वाणीचे आवाहन करत, संपूर्ण स्वातंत्र्याचा एल्गार पुकारला होता.आणि ९ ऑगस्टला इंग्रजांनी स्वातंत्र्याच्या लढ्यात उतरलेल्या सर्व वेड्या वीरांवर अत्याचार करण्यास सुरुवात केली होती. या घटनेला आज ७५ वर्षे पूर्ण होत आहेत. आणि देशाला स्वातंत्र्य मिळाले त्या ऐतिहासिक घटनेला येत्या १५ ऑगस्टला ७० वर्षे पूर्ण होतील. त्यामुळे या स्वातंत्र्यवीरांचे स्मरण करण्याचा, त्यांच्या बालीदानाप्रती कृतज्ञता व्यक्त करण्याची ही एक उत्तम संधी आपल्याला मिळाली आहे. या सगळ्यांमुळेच आपण आज स्वतंत्र भारतात श्वास घेऊ शकतो आहोत. आज ज्या स्वातंत्र्याचा आपण उपभोग घेतो आहोत, ते स्वातंत्र्य झपाटलेल्या वीरांच्या कर्तृत्वामुळेच आपल्याला मिळाले आहे. आपल्या या पूर्वजांनी स्वातंत्र्यासाठी जीवाची बाजी लावली, घरदारावर, कुटुंबावर तुळशीपत्र ठेवले. आपले सर्वस्व देशासाठी समर्पित केले. त्यांचे वंशज म्हणून आपले, सव्वाशे कोटी भारतीयांचे हे कर्तव्य आहे की, आपण या सर्व महापुरुषांचे स्मरण करावे. ज्या महान उद्दिष्टासाठी हे सर्व महापुरुष इंग्रजांशी आयुष्यभर लढले, त्या उद्दिष्टांची पूर्ती करण्याची शपथ आपण घ्यायला हवी. ज्या भारताचे स्वप्न त्यांनी पाहिले, जोपासले होते, समृद्ध भारताचे स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी त्यांनी जो संकल्प केला होता, त्या संकल्पाच्या पूर्तीसाठी आपण प्रत्येकाने काही ना काही तरी जबाबदारी घेऊन आपले कर्तव्य निभावले पाहिजे. प्रत्येक भारतीयांचे स्वप्न असायला हवे की मी देशासाठी काहीतरी करेन.

जेव्हा आपण तंट्या भिल किंवा भीमा नायक यांची आठवण करतो,जेव्हा आपण देशासाठी आयुष्य वेचणाऱ्या राणा बख्तियार यांचे स्मरण करतो तेव्हा अशा महापुरुषांचे जीवनचारित्र पहिले तर आपल्या लक्षात येत की हे सगळे स्वतःसाठी आयुष्याचा एक क्षणही जगले नाहीत, संपूर्ण आयुष्य देशसेवेला वाहून दिले.त्याना कदाचित शिक्षणाची संधी मिळाली नसेल मात्र स्वातंत्र्याचा अर्थ काय हे त्याना नक्की कळत होते, आणि ते स्वातंत्र्य मिळवण्यासाठी जीवाची कुरवंडी करायला ते हसत हसत तयार झाले होते.

क्रांतिकारक चंद्रशेखर आझाद यांच्या जन्मभूमीत इथे आझाद मंदिरात येऊन वंदन करण्याची संधी मला मिळाली हे माझे सौभाग्य आहे. जेव्हा आपण अशा महापुरुषांचे स्मरण करतो, तेव्हा आपल्यालाही देशासाठी काहीतरी करण्याची प्रेरणा मिळते. बंधू भगिनीनो, आपल्यापैकी अनेकजण असे आहेत की जे स्वातंत्र्य मिळाल्यानंतर जन्माला आले आहेत. ज्यांनी पारतंत्र्य काय असते हे बघितलेच नाही, अशी मोठी लोकसंख्या आज भारतात आहे. आपण स्वतंत्र हिंदुस्थानात जन्माला आलो आहोत. जे लोक देशाच्या स्वातंत्र्यासाठी लढले, त्याना तर देशासाठी मरण्याची संधी मिळाली. देशासाठी सर्वस्वाचा, घरादाराचा त्याग करण्याची संधी मिळाली. ही संधी ज्यांना मिळाली, ते सगळे लोक अमर झालेत. आपल्याला मात्र ते सौभाग्य लाभले नाही. मात्र आज जेव्हा आपण ऑगस्ट क्रांतीचे ७५ वे वर्ष साजरे करतोय, आणि देशाच्या स्वातंत्र्याची 70 वर्षे साजरी करणार आहोत, तेव्हा आपणही संकल्प करायला हवा की आपल्याला चंद्रशेखर आझाद,भीमा नायक किंवा तंट्या भिल्ल यांच्याप्रमाणे देशासाठी मरण्याची संधी तर नाही मिळाली, मात्र देशासाठी जगण्याची संधी तर मिळाली आहे. आणि आपली कसोटी केवळ यातच नसते की आपण देशासाठी बलिदान दिले तरच महान होऊ. आज देशासाठी बलिदान देण्याची गरज नाही. तर जिवंत राहून देशासाठी कार्य करण्याची गरज आहे. गावं असेल, गरीब जनता असेल, दलित, पीडित, शोषित , वंचित अशा सर्वांच्या आयुष्यात बदल आणणायासाठी, सुख आणण्यासाठी, त्यांची स्वप्ने पूर्ण करण्यासाठी प्रयत्न करणे ही आपली जबाबदारी नाही का? स्वातंत्र्याच्या 70 व्या वर्धापनदिनाला आपण याचा संकल्प करायला हवा, की आपल्या देशातल्या प्रत्येक गावात वीज पोचायला हवी.

बंधू भगिनीनो, 70 वर्ष हा काही कमी काळ नाही मात्र आजही भारतात अशी अनेक गावे आहेत जिथे विजेचा एक खांबही नाही ,की विजेची तार पोहचलेली नाही.त्या गावातले लोक आज २१व्या शतकातही १८व्या शतकातील आयुष्यच जगताहेत. संध्याकाळी जेव्हा सूर्यास्तानंतर त्यांचे आयुष्य अंधारात बुडून जाते तेव्हा त्यांच्या मनातही विचार येत असेल की या स्वातंत्र्यासाठी अनेकांनी बलिदान केलं ,त्या स्वतंत्र देशात मला वीज कधी मिळणार ? बंधू भगिनींनो , मी जेव्हा सरकारमध्ये आलो,ते व्हा जरा हिशेब विचारला की किती गावांत वीज नाही ? तेव्हा मला कळलं की 18 हजारहून अधिक गावे अशी आहेत जिथे अद्याप वीज पोहचलेली नाही. आज 21 व्या शतकातही वीज काय असते याचा त्यांना अनुभवच घेतलेला नाही.त्यानंतर, बंधू भगिनींनो मी विडाच उचलला की या 18 हजार गावात वीज पोहचवेन. गेल्या वर्षी 15 ऑगस्टला लाल किल्यावरून केलेल्या भाषणात मी घोषणा केली होती की एक हजार दिवसांच्या आत हे उद्दिष्ट पूर्ण करण्याचा मी प्रयत्न करेन. जे काम गेल्या 70 वर्षात पूर्ण झालं नाही ते एक हजार दिवसात पूर्ण करण्याचा माझा प्रयत्न आहे. माझ्या बंधू भगिनींनो ,अजून एक वर्षही पूर्ण झालेलं नाही आणि जवळपास अर्ध्यापेक्षा अधिक गावांत वीज पोचवण्याचे काम पूर्ण झाले आहे. वीज पोचली आहे , खांब लागले आहेत तारा लागल्या आहेत , घरात होल्डर लागले आहेत. मुलांनी विजेच्या प्रकाशात अभ्यासही सुरु केला आहे. विकास व्हायला हवा,प्रत्येक सरकार विकासासाठीच काम करत असते. मी असं म्हणत नाही की सत्तर वर्षात कोणी काही कामच केले नाही, मात्र सत्तर वर्षात जेवढे काम व्हायला हवे होते, तेवढे झाले नाही ,आणि त्याचेच दुष्परिणाम आपण आज भोगतो आहोत. मला या संकटातून देशाला बाहेर काढायचे आहे.