Question

Eassy on my mother in Marathi language for 9th class

Answer 1

प्रत्येकाच्या आयुष्यातील सर्वात महत्वाचा व्यक्ती आमच्या आई असणे आवश्यक आहे. ते एकच उसासा न 9 महिन्यात आम्हाला वाहून एक आहेत. ते पूर्ण केले आहेत सर्व वेदना तक्रार न आम्हाला जन्म देऊ कोणी आहेत. आमच्या आई आम्ही आदर आणि प्रेम हवे लोक एक आहे. माझ्यासाठी, माझ्या आई जगातील सर्वोत्तम आई आहे.
 माझे आई प्रत्यक्षात एक सामान्य स्त्री आहे पण तिच्या लहान देखावा एक विलक्षण धैर्य, चिकाटी, एक नि: स्वार्थी आत्मा आणि खूप प्रेमळ हृदय lies. तिच्या संपूर्ण प्रेमळ हृदय, जीवनात toughest आव्हाने आल्या कोण मजबूत प्रबळ इच्छाशक्ती सह सक्तीचे महिलेच्या प्रकारचे, आणि नेहमी काहीही गरज न प्रत्येक दुर्दैवी जीवन साठी उत्तम उमेद प्रात्यक्षिक करणार्याचे प्रकारची मला अप आणले कोण आई प्रकारावर परत आणि ती जास्त नव्हती तरी प्रत्येकाच्या दुर्दशा मदत छान इच्छा माझी आई मला माझ्या आयुष्यात त्रास सहन करावा मात करण्यासाठी शक्ती प्रेरणा, पण बहुमोल जीवन धडे मला सोडले नाही फक्त, अधिक शिवाय कोणत्याही एका पेक्षा मला शिकवले.
माझे आई माझ्या रस्त्याच्या योग्य दिशेने मला बाकी आहे जो मेहनती आणि निश्चित स्त्री आहे, अधिक महत्त्वाचे म्हणजे, ती मला हे जीवन कौतुक झाली आहे तिच्या प्रेमळ हृदय करून सामान्य जीवन आणि सत्य आनंद मौल्यवान भेटी म्हणून. माझ्या आत्या किंवा मावशी च्या अपघात मला माझ्या आई पासून दुसर्या धडा दिला. माझे काकू किंवा मामी शेण दुर्दैवाने हा अपघात झाल्यानंतर मानसिक दुखापत, आणि राखीव महिला तिच्या कोणालाही scared केले जे अर्धवट बनले करण्यात आला. इतर नातेवाईक विपरीत, माझी आई तिला दुर्लक्ष नाही कोण एकमेव व्यक्ती होते; कॉन्ट्रास्ट मध्ये, ती फार wholeheartedly तिच्या नंतर पाहिले. मी वापरले म्हणून मी यापुढे अर्धवट लोकांच्या scared होते, पण त्याऐवजी, मी त्यांच्या डोळ्यांचे स्थिर जीवन जगणे आशा समजले, माझ्या आईला धन्यवाद.

Answer 2

माझी आई

"स्वामी तिन्ही जगाचा, आईविना भिकारी"  हे स्वामी विवेकानंदांचे वाक्य अगदीच खरं आहे. आपल्याजवळ खूप धन आहे, पण जर मायेने डोक्यावर हाथ फिरवणारी आई नाही तर मग आपले जीवन व्यर्थ आहे. जेव्हा एक बालक बोलायला शिकतो तेव्हा पहिले अक्षर शिकतो ते आई.

मा‍झ्या आईबद्दल मी काय सांगू. मा‍झ्या जीवनातील सर्वात महत्त्वाची व्यक्ती आहे ती. प्रत्येक क्षणी, जीवनातील प्रत्येक कठीण वाटेवर मा‍झ्या सोबत उभी राहते ती माझी आई. लहानपणा पासून आज पर्यंत मी तिला बघतो आहे. पहाटे सर्वप्रथम ती उठते, मला उठवते, शाळे करता तैयार करते, माझा नाश्ता बनवते, माझी बैग पैक करण्यास मदत करते। माझा डब्बा सुद्धा मी शाळेत निघायच्या आत तयारच असतो.

ही तिची रोजचीच दिनचर्या आहे। सकाळी लवकर उठणे, मला शाळेत व बाबांना ऑफिसामध्ये पाठवणे, घरकाम करणे, संध्याकाळी माझा अभ्यास घेणे व माहिती नाही आणखी किती काम ती करते ते. आणि एवढं केल्यानंतर ही कधीच तिच्या चेहरा वर तो त्रास नाही दिसत कि कधी कंटाळा नाही दिसत.

एकदा तर मला खूप ताप आला असताना ती रात्रभर मा‍झ्या शेजारी बसून पाण्याची पट्टी मा‍झ्या माथ्यावर ठेवत बसली होती। सदा न कदा मा‍झ्या आवड़ीं-निवड़ींची काळजी घेत असते माझी आई.

मला जे चांगले संस्कार लाभले आहेत ते तुझीच देणगी आहे. मी कितीही आईबद्दल लिहिले तरी ते कमीच वाटणार.. पण आईला नेहमी आनंदात ठेवणं व माझ्याकरिता घेतलेल्या कष्टांच चीज करणं हेच मा‍झ्या जीवणाचं खरं उद्देश्य आणि लक्ष्य आहे।