Question

एकदा एक मनुष्यः चिन्तनमग्नः सरोवरतटे असत्। सः आसीत्। सहसा वानराणां शब्दै: तस्य ध्यानमङ्गः जातः | स: अपश्यत् यद् रक्तवर्णाः अतिभयङ्करा: वानराः समीपे आसन् । सः धावितुम् आरभत। तं धावन्तं दृष्ट्वा वानराः अपि अनुधावितवन्तः । भीतः सः अधिकवेगेन धावितुम् आरभत । “पलायनं मा कुरु, भयं त्यक्त्वा तत्रैव स्थिर: भव" इति कस्यचित् वृद्धस्य उच्चस्वरं श्रुत्वा स तथैव अकरोत् । तं स्थिरं दृष्ट्वा वानराः अपि तत्रैव स्थिता । साहसं कृत्वा निर्भीकदृष्ट्या सः वानरान् अपश्यत् । तं निर्भीकं दृष्ट्वा वानरयूथ: पलायितः । अहो आश्चर्यम्! अनेन अनुभवेन तस्य ज्ञान -चक्षुषी उन्मीलिते। तेन ज्ञातं यद् सङ्कटेभ्यः मुक्तिः दृढसङ्कल्पेन साहसेन धैर्येण च भवति न पलायनेन। किं भवन्तः जानन्ति एषः मनुष्यः कः आसीत् ? एषः आसीत् स्वामिविवेकानन्दः । क) पूर्णवाक्येन उत्तरत। १. एकदा एक: मनुष्य: कुत्र अभ्रमत्? ख) प्रातिपदिकं लिखत। १. अतिवेगेन २. निर्भीकम् ग) वाक्यं पुनर्लिखित्वा सत्यम् असत्यम् वा लिखत । १. मनुष्यः समस्यायां मग्नः आसीत् । घ) माध्यमभाषया सरलार्थं लिखत। १. स: धावितुम् आरभत । ङ) गद्यांशात् तुमन्त-अव्ययं चित्वा लिखत । च) कारकपरिचयं कुरुत। १. किं भवन्त: जानन्ति एष: मनुष्यः कः आसीत् ?​

Answer 1

Answer:

fjd GB book kid SD live SD h