essay on corona pandemic in Albanian language
Answers
Answer:
Pandemia e koronavirusit COVID-19 është kriza globale shëndetësore përcaktuese e kohës sonë dhe sfida më e madhe me të cilën jemi përballur që nga Lufta e Dytë Botërore. Që nga shfaqja e tij në Azi në fund të vitit të kaluar, virusi është përhapur në çdo kontinent përveç Antarktidës.
Tani kemi arritur një moment historik tragjik të një milion vdekjeve, dhe familja njerëzore po vuan nën një barrë pothuajse të patolerueshme humbjesh.
"Numri i të vdekurve në ngjitje është marramendës, dhe ne duhet të punojmë së bashku për të ngadalësuar përhapjen e këtij virusi." - Administratori i UNDP-së, Achim Steiner.
Por pandemia është shumë më tepër sesa një krizë shëndetësore, është gjithashtu një krizë e paparë socio-ekonomike. Duke theksuar secilin prej vendeve që prek, ai ka potencialin për të krijuar efekte shkatërruese shoqërore, ekonomike dhe politike që do të lënë plagë të thella dhe të gjata. UNDP është udhëheqja teknike në rimëkëmbjen socio-ekonomike të KB, së bashku me përgjigjen shëndetësore, të udhëhequr nga OBSH, dhe Planin Global të Përgjigjes Humanitare, dhe duke punuar nën udhëheqjen e Koordinatorëve të Përhershëm të KB.
Çdo ditë, njerëzit po humbin punën dhe të ardhurat, pa asnjë mënyrë për të ditur se kur do të kthehet normaliteti. Kombet e vogla ishuj, shumë të varura nga turizmi, kanë hotele bosh dhe plazhe të shkreta. Organizata Ndërkombëtare e Punës vlerëson se 400 milion vende pune mund të humbin.
Banka Botërore parashikon një rënie prej 110 miliardë dollarësh në remitancat këtë vit, që mund të thotë që 800 milion njerëz nuk do të jenë në gjendje të plotësojnë nevojat e tyre themelore.
Përgjigja e UNDP-së
Çdo vend duhet të veprojë menjëherë për t'u përgatitur, përgjigjur dhe shëruar. Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara António Guterres ka nisur një plan global përgjigje humanitare prej 2 miliard dollarësh në vendet më të prekshme. Vendet në zhvillim mund të humbin të paktën 220 miliardë dollarë amerikanë në të ardhura dhe Konferenca e Kombeve të Bashkuara për Tregtinë dhe Zhvillimin ka kërkuar 2.5 trilionë dollarë amerikanë për t'i mbështetur ato.
Duke u mbështetur në përvojën tonë me shpërthime të tjera të tilla si Ebola, HIV, SARS, TB dhe malaries, si dhe historinë tonë të gjatë të punës me sektorin privat dhe publik, UNDP do të ndihmojë vendet që t'i përgjigjen urgjentisht dhe në mënyrë efektive COVID-19 si pjesë e misioni i tij për të zhdukur varfërinë, për të ulur pabarazitë dhe për të ndërtuar rezistencë ndaj krizave dhe goditjeve.
Faza tjetër e përgjigjes së krizës COVID-19 të UNDP është krijuar për të ndihmuar vendimmarrësit të shohin përtej rimëkëmbjes, drejt vitit 2030, duke bërë zgjedhje dhe duke menaxhuar kompleksitetin dhe pasigurinë në katër fusha kryesore: qeverisja, mbrojtja sociale, ekonomia e gjelbër dhe përçarja dixhitale. Ai përfshin rolin tonë në udhëheqjen teknike të përgjigjes socio-ekonomike të KB.
Answer:
Arundhati Roy: ‘The pandemic is a portal’ | Free to read
The novelist on how coronavirus threatens India — and what the country, and the world, should do next
Who can use the term “gone viral” now without shuddering a little? Who can look at anything any more — a door handle, a cardboard carton, a bag of vegetables — without imagining it swarming with those unseeable, undead, unliving blobs dotted with suction pads waiting to fasten themselves on to our lungs?
Who can think of kissing a stranger, jumping on to a bus or sending their child to school without feeling real fear? Who can think of ordinary pleasure and not assess its risk? Who among us is not a quack epidemiologist, virologist, statistician and prophet? Which scientist or doctor is not secretly praying for a miracle? Which priest is not — secretly, at least — submitting to science?
And even while the virus proliferates, who could not be thrilled by the swell of birdsong in cities, peacocks dancing at traffic crossings and the silence in the skies?
The number of cases worldwide this week crept over a million. More than 50,000 people have died already. Projections suggest that number will swell to hundreds of thousands, perhaps more. The virus has moved freely along the pathways of trade and international capital, and the terrible illness it has brought in its wake has locked humans down in their countries, their cities and their homes.
But unlike the flow of capital, this virus seeks proliferation, not profit, and has, therefore, inadvertently, to some extent, reversed the direction of the flow. It has mocked immigration controls, biometrics, digital surveillance and every other kind of data analytics, and struck hardest — thus far — in the richest, most powerful nations of the world, bringing the engine of capitalism to a juddering halt. Temporarily perhaps, but at least long enough for us to examine its parts, make an assessment and decide whether we want to help fix it, or look for a better engine.
The mandarins who are managing this pandemic are fond of speaking of war. They don’t even use war as a metaphor, they use it literally. But if it really were a war, then who would be better prepared than the US? If it were not masks and gloves that its frontline soldiers needed, but guns, smart bombs, bunker busters, submarines, fighter jets and nuclear bombs, would there be a shortage?
Night after night, from halfway across the world, some of us watch the New York governor’s press briefings with a fascination that is hard to explain. We follow the statistics, and hear the stories of overwhelmed hospitals in the US, of underpaid, overworked nurses having to make masks out of garbage bin liners and old raincoats, risking everything to bring succour to the sick. About states being forced to bid against each other for ventilators, about doctors’ dilemmas over which patient should get one and which left to die. And we think to ourselves, “My God! This is America!”
Request:
Please follow me....