Question

essay on the doctrine of a lapse in gujrati language I am in class 6 please answer me by seeing my standard

Answer 1

Answer:

વિરામનો સિધ્ધાંત એ 1859 સુધી ભારતમાં બ્રિટીશ ઇસ્ટ ઇન્ડિયા કંપની દ્વારા લાગુ જોડાણ નીતિ હતું. સિદ્ધાંત મુજબ બ્રિટીશ ઇસ્ટ ઈન્ડિયા કંપની (ઉપખંડમાં પ્રબળ શાહી સત્તા) ના આધિકારિત કોઈપણ ભારતીય રજવાડા, બ્રિટિશ પેટાકંપની સિસ્ટમ હેઠળના વાસલ રાજ્યની શાહી સ્થિતિને નાબૂદ કરી દેવામાં આવશે (અને તેથી તે બ્રિટીશ ભારતમાં જોડાઈ જશે) જો શાસક કાં તો "સ્પષ્ટ રીતે અસમર્થ હોય અથવા પુરુષ વારસ્યા વિના મૃત્યુ પામ્યા હોય". [1] બાદમાં લાંબા સમયથી સ્થાપિત અધિકારની માંગણી કરવામાં આવી અનુગામી પસંદ કરવા માટે વારસો વિનાના ભારતીય સાર્વભૌમ રાષ્ટ્રનું. આ સિદ્ધાંત અને તેની એપ્લિકેશનોને ઘણા ભારતીયો દ્વારા ગેરકાયદેસર માનવામાં આવતાં હતાં.

આ નીતિ મોટાભાગે લોર્ડ ડાલહૌસી સાથે સંકળાયેલી છે, જે ભારતમાં ઇસ્ટ ઈન્ડિયા કંપનીના ગવર્નર જનરલ હતા 1848 અને 1856 ની વચ્ચે. જોકે, ઇસ્ટ ઇન્ડિયા કંપનીના કોર્ટ Directફ ડિરેક્ટર્સ દ્વારા તે સ્પષ્ટ કરવામાં આવ્યું હતું અને કેટલાક નાના રાજ્યો ડલહૌસિએ ગવર્નર-જનરલનો પદ સંભાળતાં પહેલાં આ સિદ્ધાંત હેઠળ પહેલેથી જ જોડાણ કરાઈ ચૂક્યું હતું.

Explanation:

This is in English

The doctrine of lapse was an annexation policy applied by the British East India Company in India until 1859. According to the doctrine, any Indian princely state under the suzerainty of the British East India Company (the dominant imperial power in the subcontinent), as a vassal state under the British subsidiary system, would have its princely status abolished (and therefore be annexed into British India) if the ruler was either "manifestly incompetent or died without a male heir".[1]The latter supplanted the long-established right of an Indian sovereign without an heir to choose a successor.[citation needed] In addition, the British decided whether potential rulers were competent enough. The doctrine and its applications were widely regarded by many Indians as illegitimate.

The policy is most commonly associated with Lord Dalhousie, who was the Governor General of the East India Company in India between 1848 and 1856. However, it was articulated by the Court of Directors of the East India Company as early as 1847 and several smaller states had already been annexed under this doctrine before Dalhousie took over the post of Governor-General.[citation needed] Dalhousie used the policy most vigorously and extensively, though, so it is generally associated with him.