Question

i) इंद्रियांचे समाधान करणारे
ii) सर्व जगाला जागवणारा
​

Answer 1

Answer:

हम ने देखी हैं इन आँखों की महकती खुशबू, हाथ से छू के इसे रिश्ते का इल्जाम न दो, प्यार को प्यारही रहने दो कोई नाम न दो’ वर समाधान मानण्यात आपल्याला रस नाही. त्यात बेक्कार गुळमुळीतपणा आहे हे आपल्याला मान्यच. असं कसं ‘नाम न दो?’

नसेल आपण प्रपोज मारलेलं कधीच एकमेकांना. राखी तर नाहीच बांधणार बावळटासारखी; पण बोलता-बोलता कानातल्याशी अजाणता चाळा करणारी माझी बोटं बघून तुझी नजर जातेच खेचली माझ्या बोटांकडे- तुझ्याही नकळत. मी मोठय़ा प्रयत्नानं खांद्यावरून मागे वळून पाहायचं टाळते. किंवा तुझा तो गेल्या शतकातला, धुऊन-धुऊन शेप हरवून बसलेला, विटका नि मऊसूत झालेला राखाडी कुर्ता घालून त्याच्या बाह्य पार कोपरापर्यंत दुमडून घेतोस, तेव्हा मी मवालीपणा करून शिट्टी मारत नाही इतकंच.

पण एका कटाक्षात टिपलेले असतात मी तुझ्या हातावरचे कुरळे केस, आतल्या बाजूचं तुलनेनं कोवळं, रेखीव मनगट आणि कोपरावरची खळी आणि त्यापलीकडचा तुझ्यातला निवांत, सैलसर, गुणगुणता मूडही. बाप्यांना बायांचे फक्त आकार-उकारच पाहायचे असतात असं नाही आणि बायांना बाप्यांचे चीकबोन्स नि रुंद खांदे सोडून इतरही अनेक गोष्टी पाहण्यात कमालीचा रस असतो, हे एकमेकांचं शिक्षण आपणच नाही का केलेलं? बाई असल्यामुळे मला पुन:पुन्हा नजर टाकावी लागत नाही इतकंच. तरी कसं बुवा

‘नाम न दो?’

Explanation: