Question

कचरा पेटी ची आत्मकथा इन मराठी
plz it should be of (100-150) words ​

Answer 1

Explanation:

जगाच्या पाठीवर असे कोणतेच शहर अथवा गाव नाही जिथे माझे अस्तित्व नाही. प्रत्येक ठिकाणी माझे स्वरूप वेगळे आहे. घरातील कचरा, औद्योगिक कचरा, भाजीमंडईतील कचरा, व्यापारी पेठातील कचरा, हॉटेलमध्ये मधील कचरा आदी प्रत्येक ठिकाणी माझे स्वरूप वेगवेगळे आहे. पण कचरा होत नाही, असे एकही ठिकाण या पृथ्वीतलावर क्वचित पाहायला मिळेल. इतकेच काय बऱ्याचवेळा लोकांनाही एकमेकांचा ‘कचरा’ करतांना मी पाहिलंय.

मला बोलण्याचे निमित्त म्हणजे औरंगाबादमधील कचराडेपोचा प्रश्न. या प्रश्नाची चर्चा अर्थात माझीच चर्चा गल्लीपासून दिल्लीपर्यंत सुरु आहे. इतके महत्व मला यापूर्वी कधीही आले नव्हते. कारण, मागील चाळीस वर्षापासून मी निरंतरपणे नारेगावच्या ‘कचराडेपो’त न चुकता जातो. कधी-कधी महापालिकेचे कर्मचारी सुटीवर अथवा सुट्या हे अपवाद वगळता. माझा हा प्रवास सुरु होतो घरातून दारात, दारातून कचराकुंडीत अथवा नव्याने कचरा वाहून नेणाऱ्या रिक्षात, रिक्षातून शहरातल्या कचरा डेपोत, तेथून थेट मोठमोठ्या ट्रकमधून मला नारेगावला नेले जाते. तिथून पुढचा प्रवास विघटन अथवा पुनर्वापर करण्याकडे होतो. घरातील कागदाचे चिटोरे, पेपरचे तुकडे, भाजीपाल्याचा कचरा, शिळे अन्न, दुकानातील रिकामे खोके, कापडाच्या चिंध्या आणि अडगळीत पडलेले प्रत्येक साहित्य माझ्याच कुटुंबाचे भाग असतात. याचे विघटन केल्यानंतर मी खताच्या स्वरुपात शेतात जाऊन पडतो. तिथे खताच्या रूपाने शेतात मोठ्या अभिमानाने पिकांच्या भोवती गराडा घालतो. तेव्हा शेतातील धान्याच्या मुळाशी जाऊन दर्जेदार पिक उभ राहण्यास मदत करतो. एका अर्थाने पिकाच्या रूपाने माझा पुनर्जन्म होतो.