Question

LESSON:
इस्पितळ बघण्यासाठी मी आले आहे, असं मी त्या
साहेबांना सांगते. बोक्याचं डोकं कुरवाळत ते माझं ऐकून
घेतात आणि लगेच मला परवानगी देऊन टाकतात. इतकंच
नाही, तर मला सारं इस्पितळ नीट दाखवण्यासाठी भरत
नावाचा एक छोटा चुणचुणीत मुलगाही ते माझ्याबरोबर
देतात.
आम्ही पुढं जाऊन डावीकडं वळतो. एवढ्यात भरत
मला म्हणतो, ‘‘बाई, हा मांजरांचा विभाग बघायचाय?’’
मांजरांचा विभाग म्हटल्यावर मी उत्सुकतेनं आत
पाऊल टाकते. एक लहानशी पण
स्वच्छ खोली. आपल्या
स्वयंपाकघरातले ओटे जेवढ्या
उंचीचे असतात तेवढ्या उंचीचे
कट्टे आणि त्यांच्याखाली एकेरी
जाळीने विभागलेले छोटे छोटे
खण. बाहेरच्या बाजूनंही या
खणांना जाळ्या बसवलेल्या
आहेत. प्रत्येक खोलीत एक एक
पेशंट आहे.
एक भलाथोरला काळाभोर
बोका आपल्या हिरव्या डोळ्यांनी
व्याकूळ नजरेनं बघत आहे. एक
चिमुकलं कबरं पिलू कावरंबावरं झालं आहे. एक मांजरी
चिडलेल्या वाघिणीसारखी पिंजऱ्यात इकडूनतिकडं फेऱ्या
मारत आहे. एक ठिपक्याठिपक्यांचं मांजर आपण पेशंट
आहोत हे विसरून मार्जारजातीच्या स्वच्छतेच्या
आवडीनुसार आपल्या पंजानं तोंड, मिशा, डोळे पुसून साफ
करत आहे. एक मांजर खूप आजारी असावं; कारण ते
मुंबईच्या परळ भागात एक इस्पितळ आहे. ते आहे
जनावरांचं इस्पितळ. ते आतून बघायचं असं माझ्या मनात
खूप दिवसांपासून होतं. एकदा तो योग आला. कमानीच्या
आत तर सहज प्रवेश मिळाला. उजवीकडं एक छोटीशी
इमारत दिसते. हे बहुधा कार्यालय असावं. कार्यालयाच्या
दाराशीच भिंतीवर एक मोठी तसबीर आहे. त्या तसबिरीत
बैल, घोडा, कुत्रा, मांजर, शेळी अशी वेगवेगळ्या
जनावरांची चित्रं आहेत. खाली एक छोटंसं पण मनाला
भिडणारं वाक्य आहे, ‘आम्हांला तुमची गरज आहे;
तुम्हांला आम्ही हवे आहोत का?’
माणसाच्या दयाबुद्धीला, करुणेला मुक्या प्राण्यांनी
केलेलं ते आवाहन होतं. मला आत कुठंतरी हालवून
सोडतं. आता मी कार्यालयात पाऊल टाकते. समोरच्या
कपाटावर उदी रंगाचा एक गलेलठ्ठ बोका मजेत आपल्या
मिशा साफ करत बसला आहे. मला बघताच तो
कपाटावरून उडी मारतो आणि साहेबांच्या टेबलावर येऊन
 ‘आम्हांला तुमची गरज आहे;
तुम्हांला आम्ही हवे आहोत का?’

Read above lesson and answer below question.

लेखिकेने अनुभवलेली इस्पितळातील प्राण्यांची दुनिया तुमच्या शब्दांत लिहा.
Give correct answer to become
brainliest....​

Answer 1

Answer:

येवडा मोठ कोन वाचत बसनार आहे sorry