Question

मी पक्षी असते तर....
(Marathi essay)
Don't Spam×××​

Answer 1

Answer:

मी पक्षी झालो तर किंव्हा मला पंख असती तर अशी कल्पना आपल्या सर्वांनाच कधी न कधी पडते. तर मित्रांनो आज मराठी निबंध ह्या कल्पनेवर आपल्या साठी मी पक्षी झालो तर ! हा मराठी निबंध घेऊन आला आहे.

तर नमस्कार मित्रांनो चला मी पक्षी झालो तर ह्या काल्पनिक निबंधाला सुरवात करूया.

this image has two wings which are used to for essay on what if i had feathers.

मी पक्षी झालो तर !

काल आमची शाळेची सहल गेली होती आणि आम्ही लामचा प्रवास करून आल्या मुळे मला फार कंटाळ आला होतो, मी खूप थकला होता म्हणूनच मला झोप येत होती आणि झोपता-झोपता माज्या मनात एक कल्पना आली ती म्हणजे मी पक्षी झालो तर.

हि पक्षी होण्याची कल्पना येताच माझ्या मनात विचारांचा गोंधळ सुरु झाला आणि मी विचार करू लागला कि मी पक्षी झालो तर किती मज्या येईल.

आणि थोड्याच वेळाने मी बगतो तर काय मला दोन मोठी सुंदर अगदी मोर-पीसी रंगाची पंख आली होती ती खूप सुंदर आणि मोठी पंख खूपच आकर्षित दिसत होती आणि जशी ती पंख मी पसरवली तर मला एखाद्या पक्ष्या प्रमाणे उडवे असे वाटले.

मी माझी पंख हलवली आणि एक झेप घेतली मला खूप आनंद झाला आणि हे पक्षी होने मला खूप आल्हादायक वाटल मग काय माझ्या मनात आता एकच गोष्ट होती ती म्हणजे आता काय करायच, कुठे जायच.

मी जेव्हा हि ढगांन कडे बगायचा तव्हा मला नेहमी वाटायचे कसे असतील हे ढग, ढगांवर जायला किती मज्या येईल पण मला काही तेव्हा ढगांवर जाने शक्य नव्हते पण आता मला पंख आली आहेत, मी आता एक पक्षी झालो आहे आता तर मी सहज ह्या ढगांवर जाऊ शकतो असा मी विचार केला.

तेव्हा माझ्या मानत आले आपण लहान पणा पासून इंद्रधनुष्य बगतो तो किती सुंदर असतो आणि आता मी एक मोठी झेप घेईन आणि ह्या इंद्रधनुष्या वर जाऊन बसेन. वाह ! किती गंमत येईल नाही का.

पक्षी होण्याचे किती फायदे आहेत नाही का आपल्यांना घरातून बाहेर कुटे जायचे असेल तरी विचारवे लागते आणि घरातून पाठवले तरी बाहेर किती गर्दी मदे प्रवास करवा लागतो किती कंटाळ येतो पण आता असे होणार नाही जेव्हा वाटले तेव्हा , जिथे पाहिजे तिथे, ते हि कुटल्या हि गर्दी शिवाय उडून जाता येईल.

कधी भूक लागली तर घरी काही बनवायला किती वेळ लागतो आणि किती काम करायला लागते पण पक्षी झाल्या नंतर काय फक्त बाहेर निघायच एक झाड शोधायच आणि मग काय झाडावर बसून पोटभर फळे खायची कधी कंटाळ आला कि हव त्या जागेत उडून जायच आणि मज्या करयची, वाटल तर एखाद्या झाडावर मस्त झोप काढायची.

पक्षी बनून मी हे करेन ते करेन साता समुद्र पार जाईन आणि खूप मज्या करेन हे माझ्या मनात सुरूच होते पण तितक्यात विचार आला कि मी पक्षी झालो तर केवळ मज्याच येईल का ? असा विचार मला पडला.

मी विचार करू लागला आणि माझ्या मनात भयानक विचार येऊ लागले. मी पक्षी तर बनेल पण आता मानव निसर्ग नष्ट करू लागला आहे झाडे तोडली जात आहेत, अरे मग मी पक्षी असेन तर खाणार काय जर झाडे असणारच नाही तर, भुकेनेच मरून जाईल मी.

आता तर नजर जाईल तिथे मोठ-मोठ्या कंपन्या आहेत जे वायू प्रधुषण करत आहेत अश्या अवस्तेत मी श्वास कसा घ्यायचा असे विचार माझ्या मनात सुरु होते.

तितक्यात आवाज आला “अरे उठ किती वेळ झोपणार सकाळ झाली उठ आता” आणि मी झोपेतून उडलो आणि बगतो तर काय माझी पंख गायब झाली होती, आणि मग काय मी पक्षी झालो तर हि कल्पना हि मी सोडून दिली

Answer 2

Answer:

नमस्कार मित्रांनो आज आपण एक नवीन कल्पनात्मक निबंध बघणार आहोत आणि हा निबंध खूप मजेशीर असणार आहे. कारण प्रत्येकाचं पक्षासारखा उडण्याचा स्वप्न असतं परंतु मनातले हे विचार अस्तित्वात उडणं अजून तरी शक्य झाले नाही. पण स्वप्नाच्या दुनियेत आपण कोठेही जाऊन येऊ शकतो आपली कल्पनेची दुनिय खूप अगाध आहे. आणि कल्पना प्रत्यक्षात आणणे हे काही ध्यास वेड्या लोकांना शक्य होतं पण आजच्या आपल्या या आर्टिकल मध्ये आपण शालेय महाविद्यालयीन भाषा विषयांमध्ये कल्पनात्मक निबंध बघणार आहोत चला तर मग सुरुवात करुया

मी पक्षी झालो तर एकदा सकाळी उठल्यावर सहज आकाशाकडे लक्ष गेले. पक्ष्यांची एक माळ आकाशात होते. मनात आले, आपल्याला असे उडता आले असते तर ? आपल्याला असे पंख असते तर.... किती मजा आली असती ! मनात आले की पंख पसरावेत आणि आकाशात उंच उडावे. किती मस्त प्रवास ! तिकीट काढायला नको ती गाडीतली जागा राखून ठेवायला नको.

पण तेवढ्यात मनात एक शंका चुकली. एवढ्या मोठ्या जड शरीराने आपण उडणार तरी कसे ? त्याऐवजी आपण हलक्या वजनाचे पक्षी झालो तर, तरच मजा येईल. आपल्याला कोणी ओळखणार देखील नाही.

पक्षी झाल्यावर मी उंच आकाशात जाईल. ढगांना आणि इंद्रधनुष्याला जवळ जाऊन निरखून पाहिले. सुंदर शहरांना प्रेक्षणीय स्थळांना भेट देऊ शकेल. पण असे त्याने सुंदर समाधीचा अनुभव घेण्याची काही मजा वाटेल का ? पंख मिळाल्यामुळे आता भानाची गरज राहणार नाही. मंग इंद्रधनुष्याचा ही प्रश्न उरणार नाही. आकाशातून खूप गमतीजमती पाहता येतील.

माझे बाबा रणांगणावर असतात, तेव्हा ते आम्हाला भेटू शकत नाही. मी पक्षी झालो तर, तर मी माझ्या बाबांना जाऊन भेटू शकेन. अरे, कोणते मला कसे ओळखणार ? मग ते माझे लाड कसे करणार ? नको रे बाबा पक्षी होणे आणि नकोसे पंख !