पशुपक्षी माणसाला मदत करतात या संदर्भातली एखादी मराठी गोष्ट सांगा
Answers
Answer:
मागच्या अंगणात चिमण्या जमल्या होत्या. कावळे त्यांना हुसकून लावीत होते. त्यातील एक शहाणी चिमणी म्हणाली, ‘‘त्या घरातील माणसे फार चांगली आहेत. ती निसर्गावर, पशुपक्ष्यांवर प्रेम करतात. मीच आज त्या आजींना सांगते की आम्हाला तुमचं अंगण फार आवडतं.’’
इतक्यात आजी बाहेर आल्या. त्यांनी आजोबांचे धोतर पसरले आणि भराभरा त्यावर सांडगे घातले. सांडग्यांवर चौकोनी जाळी ठेवली. शहाणी चिमणी त्यांच्या खांद्यावर बसली. आजींनी मान तिरपी करून पाहिले आणि त्या चिमणीला म्हणाली, ‘‘तुला काय हवंय बयोऽऽ’’
शहाणी चिमणी आजीच्या कानाशी फड्फड् पंख करीत बोलत होती. आजी मान हलवत होती. आजी म्हणाली, ‘‘बयोऽ कळली मला तुझी अडचण. ‘कावळे आम्हाला सतावताना आणि आम्हाला दाणे मिळत नाही. संरक्षण नाही. आणि काय काय!’’
‘‘मी करते तजवीज. पहाल तुम्ही.’’ आजीच्या आश्वासनाने चिमणी आनंदून गेली आणि उडून गेली.
दुसऱ्या दिवशी आजीने आजोबांना फर्मान सोडले. ‘‘दोन दिवसांत मागची पडवी गजांच्या खिडक्या लावून बंद करा. खिडकीतून चिमणी आत येईल.’’
दोन दिवसांत नाही आठ दिवसांत मात्र गजांच्या खिडक्या तयार झाल्या. आजीने पडवीचे दार बंद केले. खिडकीच्या गजातून चिमण्या आत आल्या. सुधावहिनीने सकाळी पडवीत तांदूळ पाखडले होते. त्याच्या कण्या पडल्या होत्या. चिमण्या कण्या फस्त करू लागल्या. आजीने मूठभर तांदूळ परत टाकले. शहाणी चिमणी आजीच्या खांद्यावर बसली आणि आजीला म्हणाली- ‘थँक्यू! थँक्यू’
सुधावहिनी म्हणाल्या, ‘‘चिमण्यांचे फार लाड चाललेत, जणू माहेरवाशिणी.’’
आजी हसून म्हणाली, ‘‘आहेतच माहेरवाशिणी. ही पडवी केली. त्याच्यावर मुद्दाम कौले घातलीत. रात्री या नळ्याच्या कौलात चिमण्या घरटी करून सुखेनैव झोपतील. माणसे तक्रार करतात ना, की चिमण्या गेल्या कुठे! आता प्रत्येकाने पडवीला नळ्यांची कौले घालावी, मी सांगणारच आहे सर्वाना.
सुधावहिनी हसून म्हणाल्या, ‘‘घरातल्या माणसांसारखे जपतात आजी पाखरांना. छान आहे!’’