Question

poem on patriotism in punjabi

Answer 1

ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਗੁਲਦਸਤਾ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗੇ,
ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਜਾਂਵਦੇ ਨੇ ।
ਤਰ੍ਹਾਂ-ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖਿੜੀ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਸਾਰੇ,
ਫੁੱਲ ਓਸਦੇ ਚੁਣ ਕੇ ਲਿਆਂਵਦੇ ਨੇ ।
ਸਾਰੇ ਹਿੰਦ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਫਿਰ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ,
ਫੁੱਲ ਹੋਰ ਵੀ ਬੜੇ ਕਮਾਲ ਦਿੱਸੇ ।
ਬਾਗ਼ਾਂ ਵੱਲ ਜਾਂ ਗਹੁ ਨਾਲ ਤੱਕਿਆ ਤਾਂ,
ਬਾਗ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਬੇਹਾਲ ਦਿੱਸੇ ।

ਘੱਲੇ ਗੁਰਾਂ ਸੁਨੇਹੇ ਸਭ ਪਾਸੇ,
ਕਹਿੰਦੇ ਇੱਕ ਗੁਲਦਸਤਾ ਬਣਾਵਣਾ ਏਂ ।
ਫੁੱਲ ਜੋ ਵੀ ਸੁਹਣਾ ਤੇ ਰਸ-ਭਿੰਨਾਂ,
ਓਹਨੂੰ ਓਸਦੇ ਵਿੱਚ ਸਜਾਵਣਾ ਏਂ ।
ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚੋਂ ਮਾਲੀ ਆਣ ਪੁੱਜੇ,
ਫੁੱਲ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਹਿਕਾਂ ਖਿੰਡਾ ਰਹੇ ਸਨ ।
ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਸਭ ਮਾਲੀ,
ਗੁਰਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਸਿਫ਼ਤ ਸੁਣਾ ਰਹੇ ਸਨ ।

ਕਈ ਬਾਗ਼ਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ,
ਸਿੱਖ ਭੇਜ ਕੇ ਫੁੱਲ ਮੰਗਵਾ ਲਏ ।
ਫੇਰ ਪਿਆਰ, ਉਮਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਰੇ,
ਗੁਰਾਂ ਆਪਣੇ ਪਾਸ ਰਖਵਾ ਲਏ ।
ਫੁੱਲ ਹਰ ਇੱਕ ਨੀਝ ਦੇ ਨਾਲ ਵਿੰਹਦੇ,
ਫਿਰ ਰੰਗ-ਸੁਗੰਧ ਆਕਾਰ ਵੇਖਣ ।
ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੰਦੇ,
ਜਿਸ ਫੁੱਲ ਦਾ ਉੱਚਾ ਮਿਆਰ ਵੇਖਣ ।

ਕਾਂਟ ਛਾਂਟ ਦੀ ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਲੋੜ ਜਾਪੇ,
ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਉਹ ਵੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ।
ਜਿਸ ਫੁੱਲ ਵਿਚ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਕਸਰ ਲੱਗੇ,
ਉਹਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਚੁੱਕ ਧਰੀ ਜਾਂਦੇ ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਨੇ ਫੁੱਲ ਸਾਰੇ,
ਨਿਗਾਹ ਆਪਣੀ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਾ ਦਿੱਤੇ ।
ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਨੂੰ ਕਹਿ ਫਿਰ ਚੁਣੇ ਹੋਏ,
ਕਰੀਨੇ ਨਾਲ ਸਭ ਫੁੱਲ ਸਜਾ ਦਿੱਤੇ ।

ਜਦ ਪੂਰਾ ਗੁਲਦਸਤਾ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ,
ਸੁਹਣੇ ਵਸਤਰਾਂ ਹੇਠ ਲੁਕਾ ਲਿਆ ।
ਬਾਬਾ ਬੁੱਢਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬੜੇ ਅਦਬ ਸੇਤੀ,
ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ।
ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੁੱਕ ਕੇ ਗੁਲਦਸਤਾ,
ਫਿਰ ਵਿੱਚ ਦਰਬਾਰ ਲਿਜਾਂਵਦੇ ਨੇ ।
ਬਾਬਾ ਬੁੱਢਾ ਜੀ ਉਪਰੋਂ ਲਾਹ ਵਸਤਰ,
ਦੀਦਾਰ ਸੰਗਤਾਂ ਤਾਈਂ ਕਰਾਂਵਦੇ ਨੇ ।

ਸੰਗਤ ਵੇਖ ਗੁਲਦਸਤਾ ਨਿਹਾਲ ਹੋਈ,
ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲ ਗਈ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਖ਼ਮੂਰ ਹੋਈਆਂ ।
ਇੰਞ ਜਾਪਿਆ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨਾਂ ਉੱਤੋਂ,
ਸਭ ਕਾਲਖਾਂ ਲੱਗੀਆਂ ਦੂਰ ਹੋਈਆਂ ।