Question

श्रावणात

ला पाऊस निबंध

Answer 1

Home कोलाज
कोलाज
श्रावणातला रिमझिम पाऊस
August 9, 2015 06:30:09 AM1

श्रावणातला पाऊस खरे तर ऊन-पावसाचा सुंदर खेळ असतो. एकतर तो रिमझिम असतो, त्यामुळे तो अंगावर घ्यायला मजा वाटते. श्रावणातला रिमझिम मोरपिशी पाऊस चक्क खिडकीतून बघणा-यांची मला कीव येते.

श्रावणातला पाऊस खरे तर ऊन-पावसाचा सुंदर खेळ असतो. एकतर तो रिमझिम असतो, त्यामुळे तो अंगावर घ्यायला मजा वाटते. श्रावणातला रिमझिम मोरपिशी पाऊस चक्क खिडकीतून बघणा-यांची मला कीव येते. जगातल्या एवढया सुंदर अनुभवाला आपण मुकतो आहोत हे त्यांच्या लक्षात येत नाही.

खरं तर पाऊस घराबाहेर येता-जाताना अनुभवायचा असतो. विशेष म्हणजे पाऊस आपल्या घराच्या अंगणात पडत असताना त्याचे नाचून स्वागत करायचे, पण हल्ली घराला अंगण कुठे असते. म्हणजे वीस-वीस पंचवीस माळ्याच्या बिल्डिंग असतात. मग मधल्याच एखाद्या फ्लॅटला अंगण कुठून असणार.

अर्थात गॅलरी असते, पण तिला अंगणाची सर येत नाही. सर्व कॉलनी मिळून एक मोठे प्रांगण असते. पण ते लगेच घराच्या दारासमोर नसते. बहुतेक शहरात हीच परिस्थिती असते. गावी मात्र घराच्या समोर अंगण असल्याने रिमझिम पावसाची मजा घेता येते. पण हल्लीही गावाकडे उंच इमारती वाढून कौलारू घरे कमी व्हायला लागलीत. असो! तर श्रावणातील हा मऊ रेशमी रिमझिम पाऊस अंगावर घेताना त्याचा स्पर्श खरोखरच मोरपिशी असतो. आपण नुकतेच आषाढातील मुसळधार पावसाच्या तडाख्यातून वाचलेले असतो. आठ-आठ दिवस हा पाऊस मुक्काम ठोकून असतो.

धड घराबाहेर पडता येत नाही की, ऑफिसातून घरी येता येत नाही. मोठं टेन्शन आलेले असते, पण श्रावणमास आला की सारं टेन्शन जातं. छत्रीचा भार डोक्यावरून जातो. छत्री घेतलीच पाहिजे, असं बंधन नसतं. ती नसली तरी चालते. अगदी विसरली तरी चालते. थोडक्यात आषाढातला पाऊस, त्यात मुसळधार असेल तर अगदी अंगावर येतो आणि तो डोक्यात जातो. मात्र श्रावणातला रिमझिम पाऊस अंगावर घ्यावासा वाटतो आणि तो उन्हातला इंद्रधनुषी पाऊस असल्याने डोळ्यांचे पारणे फेडतो.

आषाढाचा पाऊस मनासारखा पडल्यावर तहानलेली झाडे तृप्त होतात. माती सुखावते. हवेत थोडासा गारवा येतो. सगळीकडे हिरव्या रंगांची उधळण सुरू होते. त्यात सकाळ प्रसन्न असतानाच आभाळात इंद्रधनुष्याच्या रंगांचा उत्सव सुरू झाला की श्रावण सुरू झाला असे समजावे. श्रावणात पावसाच्या अधून मधून सरी येतात आणि सकाळी सकाळी अंगणात सडासमार्जन करून जातात.

आभाळात निळे-जांभळे, भुरके ढग जमू लागतात, ते थोडे सावळे झाले की पावसाची सर उन्हाला भेटून जाते. सकाळी सकाळी कोवळे ऊन आणि त्यात पडणारा रिमझिम पाऊस हिरव्यागार गवतावर पडला की जणू काय पैंजणाचे घुंगरूसारखे गवतावर सांडते. दुपार झाली की वातावरण थोडे धुसर होते, कारण ऊन पश्चिमेला आळशासारखे रेंगाळते. त्या सोनेरी उन्हात श्रावणातील एखादी चंदेरी सर नाचून जाते. सूर्य मावळत असताना मग आपल्याला भा. रा. तांबे यांच्या ओळी आठवतात. त्या अशा –

तांबूस पिवळे ऊन कोवळे पसरे चौफेर।
ओढा नेई सोने वाटे वाहुनिया दूर।।

म्हणजे तांबूस पिवळया सोनेरी उन्हात जेव्हा श्रावणाच्या रेशमी धारा मिसळतात तेव्हा उन्हात पाऊस पडतोय की पावसात ऊन पडतंय हे कळत नाही. लहानपणी उन्हात, पाऊस पडू लागला की, आम्हाला मोठी माणसं म्हणायची, उन्हात पाऊस पडतोय म्हणजे कोल्हा कोल्हींचं लगीन लागतंय. मग आम्हीही तेच म्हणत पावसात नाचायचो. पण आता जाण आल्यावर वाटतं की, श्रावणातल्या पावसात लग्न लावणारे कोल्हा-कोल्ही हे मोठे रसिक जोडपे असावे. निसर्गाने मात्र एवढा रसिकपणा माणसात दिला नाही.

श्रावणातल्या पावसाचं सुंदर वर्णन निसर्गकवी बालकवींनी आपल्या काव्यात अतिशय रेखीवपणे व वास्तव केले आहे. ते म्हणतात,

‘श्रावणमासी हर्षमानसी
हिरवळ दाटे चोहीकडे,
क्षणात येते सरसर शिरवे
क्षणात पिवळे ऊन पडे’