The farmer and his four sons story in marathi
Answers
Answer:
एकदा गावात एक म्हातारा शेतकरी राहत होता. त्याला चार मुलगे होते. ते नेहमीच एकमेकांशी भांडत असत. शेतक among्याने त्यांच्यात ऐक्य निर्माण करण्यासाठी खूप प्रयत्न केले परंतु त्यांनी त्याचा सल्ला कधीच ऐकला नाही. त्यांच्या भविष्याबद्दल त्याला फार चिंता होती.
एक दिवस, म्हातारा शेतकरी आजारी पडला आणि त्याने आपल्या मुलांमध्ये ऐक्य आणण्याचे ठरविले. त्याने आपल्या मुलांना बोलावून घेतले आणि त्यांना काही काठ्या देण्यास सांगितले. त्यांनी काठ्या आणल्या. त्या शेतक्याने थोरल्या मुलाला त्यांना बंधा tie्यात बांधण्यास सांगितले. त्यानंतर त्याने ते तोडण्यासाठी त्यांची ताकद वापरण्यास सांगितले.
त्येक मुलाने बंडल तोडण्याचा प्रयत्न केला परंतु अयशस्वी झाला. मग त्या शेतकर्‍याने बंडल उघडला आणि प्रत्येकाला एक काडी दिली आणि ती तोडण्यास सांगितले. त्यापैकी प्रत्येकजण ते सहजपणे करण्यास सक्षम होता.
शेतकरी म्हणाला, “आता तुम्हाला समजले. जर आपण एकत्रित असाल तर कोणीही तुमच्यापासून बरे होऊ शकत नाही. पण तुम्ही भांडत राहता, कुणीही तुम्हाला फोडले जाईल.
Answer:
Here is story for your question:-
Explanation:
एका शहरात एक व्यापारी राहत होता. त्याला एकुलता एक मुलगा होता. हा मुलगा खूप आळशी होता. मुलगा कोणतेही काम करत नव्हता, फक्त वडिलांचे पैसे खर्च करायचा. व्यापाऱ्याने विचार केला की, असेच चालू राहिले तर माझा बिझनेस हा मुलगा बुडवून टाकेल.
> एके दिवशी व्यापाऱ्याने मुलाला बोलावून घेतले आणि सांगितले की, आज तू बाजारात जाऊन दिवसभर काम करायचे आणि जे काही पैसे कमावशील ते मला आणून द्यायचे. अन्यथा तुला घरात प्रवेश दिला जाणार नाही. वडिलांचे शब्द ऐकून मुलगा घाबरला आणि त्याने सर्व घटना आल्या आईला सांगितली.
> आईने लगेच त्याला सोन्याचे एक नाणे दिले. संध्याकाळी व्यापारी घरी आल्यानंतर त्याने मुलाला विचारले, आज किती पैसे कमावले? मुलाने लगेच सोन्याचे नाणे वडिलांच्या हातामध्ये ठेवले. वडील म्हणाले हे नाणे बाहेर विहिरीत टाकून ये. मुलानेही तसेच केले.
> व्यापाऱ्याच्या लक्षात आले होते, मुलाला सोन्याचे नाणे कोणी दिले होते. दुसऱ्या दिवशी व्यापाऱ्याने आपल्या पत्नीला एका नातेवाईकाकडे पाठवले आणि मुलासमोर पुन्हा तीच अट ठेवली. यावेळी मुलगा बहिणीकडे गेला. बाहिनेने त्याला काही रुपये दिले. संध्याकाळी व्यापारी घरी आल्यानंतर त्याने तेच पैसे व्यापाऱ्याला दिले.
> व्यापाऱ्याने पुन्हा ते पैसे विहिरीत टाकून देण्यास सांगितले. मुलानेही तसेच केले. व्यापाऱ्याला पुन्हा सर्व सत्य समजले. यावेळी व्यापाऱ्याने आपल्या मुलीलाही नातेवाईकांकडे पाठवेल आणि मुलासमोर तीच अट ठेवली. यावेळी मुलाकडे कष्ट करण्याशिवाय इतर कोणताही मार्ग शिल्लक नव्हता.
> मुलगा सकाळी उठून बाजार गेला. तेथे एका दुकानदाराने त्याला दुकानात सामान ठेवण्याचे काम दिले. सामान खूप जड होते. व्यापाऱ्याच्या मुलाने कसेतरी काम पूर्ण केले. दुकानदाराने त्याला 100 रु. दिले. संध्याकाळी थकलेला मुलगा घरी पोहोचल्यानंतर वडिलांनी आज किती रुपये कमावले असे विचारले.
> मुलाने 100 रुपये वडिलांच्या हातावर ठेवले. वडिलांनी पुन्हा त्याला ते पैसे विहिरीत टाकून देण्यास सांगितले. हे ऐकताच मुलाला खूप राग आला आणि तो वडिलांना म्हणाला- एवढ्याश्या पैशांसाठी आज मला दिवसभर कष्ट करावे लागले आणि तुम्ही मला हे पैसे विहिरीत टाकण्यासाठी सांगणात आहात.
> मुलचे उत्तर एकूण व्यापारी म्हणाला- आज तुला समजले की पैसे किती कष्टाने कमवावे लागतात आणि एवढे वर्ष झाले तू माझ्या पैशांवर ऐश करत होता. मुलाला वडिलांचे बोलणे लक्षात आले आणि त्याने वडिलांची क्षमा मागून बिझनेसमध्ये तुम्हाला मदत करणार असे वचन दिले.