Question

அறிவுசால் ஔவையார் - என்னும் நாடகத்தைச் சிறுகதை வடிவில் சுருக்கமா
எழுதுக.​

Answer 1

தமிழ் இலக்கியத்தில் பல்வேறு காலகட்டங்களில் செயல்பட்ட பல பெண் கவிஞர்கள் அவ்வையார் (தமிழ்: ) என்ற பெயரைப் பெற்றனர். அவர்கள் தமிழ் இலக்கியத்தில் மிகவும் பிரபலமான மற்றும் குறிப்பிடத்தக்க பெண் கவிஞர்களில் ஒருவர்.

அபிதான சிந்தாமணியின் படி அவ்வையார் என்ற புனைப்பெயர் கொண்ட மூன்று பெண் கவிஞர்கள் இருந்தனர். அவர்களில் ஒருவரான முதல் அவ்வையார், சங்க காலத்தில் (கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டு) தமிழ்த் தலைவர்களான Vl Pri மற்றும் Athiyamn ஆகியோருடன் நன்றாகப் பழகியதாக அறியப்படுகிறது. புவானுவில் 59 கவிதைகளை இயற்றியுள்ளார்.

அவ்வையார் இரண்டாம் பத்தாம் நூற்றாண்டில், சோழப் பேரரசின் ஆட்சிக் காலத்தில், கம்பர் மற்றும் ஒட்டக்கூத்தர் காலங்களுக்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் வாழ்ந்தவர். தமிழ் மக்கள் அவளை ஒரு வயதான மற்றும் கற்றறிந்த பெண் என்ற பிம்பத்தை அடிக்கடி வைத்திருக்கிறார்கள்.

புலவர்களான பரணர், கபிலர், திருவள்ளுவர் ஆகியோர் சங்க காலத்தில் வாழ்ந்த அவ்வையாருடன் சமகாலத்தவர்கள் என்று கருதப்படுகிறது. நையாயில் ஏழு செய்யுள்களும், குந்தோகையில் பதினைந்தும், அகநாவில் நான்கும், புவானில் முப்பத்துமூன்றும் வசனங்களை எழுதிய பெருமைக்குரியவர். புராணத்தின் படி, அவர் தமிழ் நாட்டின் மன்னர்களுக்கு நீதிமன்றக் கவிஞராக பணியாற்றினார். அவர் நாடு முழுவதும் மற்றும் கிராமம் முதல் குக்கிராமம் வரை பயணம் செய்தார், சிறு விவசாயிகளின் உணவைப் பகிர்ந்து கொண்டார் மற்றும் அவர்களின் பொழுதுபோக்குக்காக பாடல்களை எழுதினார். அவரது பெரும்பாலான பாடல்கள் வள்ளல் அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி என்ற சிறு தலைவரின் குடும்பத்தைப் பற்றியவை. மேலும், அந்தப் பகுதியில் இருந்த போட்டித் தலைவரான தொண்டைமானுடன் போரைத் தடுக்கத் தலைவன் அவளைத் தன் தூதராக அனுப்பினான்.

#SPJ1

Answer 2

Answer:

1. நெல்லிக்கனி

                               அதியமான் காட்டு வளத்தைக் கண்டு இரசித்து விட்டு அங்கிருந்து, அதிசய நெல்லிக்கனி ஒன்றைப் பறித்து வந்தார். ஒளவையாரை உண்ணச் செய்தார். நெல்லிக்கனி உண்ட ஒளவையார், “இவ்வளவு சுைவயான கனியைத் தான உண்டதில்லை. இது என்ன கனி?” என்று கேட்கிறார். அதற்கு அமைச்சர் கிடைப்பதற்கு அரிய நெல்லிக்கனி இது. நீண்ட நாட்களுக்கு ஒரு முறை பழுக்கும் இக்கனியை உண்டவர்கள் நோய் நொடியின்றி நீண்ட காலம் வாழ்வார்கள் என்று அமைச்சர் கூறினார்.

2. ஒளவையாரின் வருத்தம்

                               அதியமானே! நாட்டைக் காக்கும் நீ இதை உண்ணாமல், எனக்குக் கொடுத்துவிட்டாயே!  இந்த அதிசய நெல்லிக்கனிப் பற்றி முன்னரே தெரிந்திருந்தால் உன்னைச் சாப்பிட வைத்திருப்பேன் என்றார். அதற்கு அதியமான் என்னைப் போன்ற  அரசன் இறந்தால் வேறு ஒருவர் அரசர் வருவார். ஆனால், உங்களைப் போன்ற அறிவில் சிறந்த புலவர் ஒருவர் மறைந்தல், அதை யாராலும் ஈடு செய்ய முடியாது. அதனால் தான் எதுவும் கூறாமல் நெல்லிக்கனியை உங்களை உண்ணச் செய்தேன் என்றார்.

3. அதியமானின் கவலை

                                அதியமான் கவலையாக இருப்பதை பார்த்து, ஒளவையார் கவலைக்குரிய காரணத்தைக் கேட்கிறார். தொண்டைமான் நம் நாட்டுடன் போர் செய்யப் போகிறான் என்றார். அதியமானே! வீரம் கொண்ட நீ போருக்கு பயந்தவன் இல்லை. போரினால் எத்தனை உயிரிழப்பு! எத்தனை அழிவு! “தந்தையை இழந்த பிள்ளைகள், கணவனை இழந்த பெண்கள், மகனை இழந்த தாய்மார்கள், அண்ணனை இழந்த தம்பி தங்கைகள்” என எத்தனை பேரின் கண்ணீர், ஒவ்வொரு போர் வெற்றிக்குப் பின்னாலும் இது மறைந்து இருக்கிறது. எனவே இந்தப் போரைத் தவிர்த்தால் என்ன? என்றார் அதியமான்.

4. தொண்டைமானுக்கு அறிவுரை

                                    ஒளவையார் தொண்டைமானைப் பார்க்கச் சொல்கிறார். அப்போது தொண்டைமான் அவரைப் போர்க்கருவிகள் வைக்கப்பட்டிருந்த இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்று, புதிய போர்க் கருவிகளின் பெருமைகளைப் பற்றி பேசுகிறார். அதற்கு ஒளவையார் அதியமானின் போர்க்கருவிகள் இவ்வளவு அழகாக இல்லை. அடிக்கடி போர் புரிந்து படைக்கருவிகள் எலலாம் இரத்தக்கறை படிந்து, நுனி ஒடிந்தும், கூர்மை மழுங்கியும் கொல்லனின் உலைக்களத்தில் கிடக்கின்றன என்றார். ஒளவையார் கூறியதைக் கேட்டு அதியமானின் போர்த் திறமையை உணர்ந்து போரைத் தவிரத்து விட்டான் தொண்டைமான்.