eassy on chaar sahibzaade in punjabi
Answers
Explanation:
The four Sahibzade Khalsa warriors princes were the sons of Guru Gobind Singh (1666–1708), the leader of the Sikhs in the Punjab region of the Indian subcontinent during the Mughal empire (1526–1857). In 1699, Gobind Singh (born Gobind Rai) created the Khalsa, an elite warrior band of initiated devout orthodox Sikhs to protect the innocent from religious persecution. Gobind Singh had three wives and four sons: Ajit, Jujhar, Zorawar, Fateh. All four of his sons were initiated into the Khalsa and all were executed by Mughal forces before the age of 19.
Sikhism honors the illustrious martyred sons of Guru Gobind Singh in the prayer of ardas for their valor and sacrifice as "Char Sahibzade," the four princes of the Khalsa warrior order.
Sahibzada Ajit Singh (1687–1699)
Gatka Sparring Demonstration
Gatka Sparring Demonstration. Photo © [Jasleen Kaur]
Birth
Ajit Singh was born on January 26, 1687 CE, according to the Sikh calendar called the Vikram Samvat (SV) on the fourth day of the waxing moon in the month of Magh, SV year 1743. He was Guru Gobind Rai's eldest son, and he was born to the guru's second wife Sundari at Paonta, and at birth named Ajit, meaning "Invincible."
Initiation
Ajit was given the name Singh when he was initiated into the Khalsa at the age of 12 and drank of the immortal nectar along with his family on the first Vaisakhi Day, April 13, 1699, at Anandpur Sahib, where his father took the name Tenth Guru Gobind Singh.
Martyrdom
Ajit Singh was martyred at the age of 18, on December 7, 1705 CE at Chamkaur, after he volunteered to leave the besieged fortress with five Singhs and face the enemy on the battlefield.
Continue Reading Below
Sahibzada Jujhar Singh (1691–1705)
One Against Many
One Against Many. Photo Art © [Courtesy Jedi Nights]
Birth
Sahibzada Jujhar Singh was born on Sunday, March 14, 1691 CE, in the seventh of the month of Chet, SV year 1747. He was the second eldest son of Guru Gobind Rai, was born to his first wife Jito at Anandpur, and at birth named Jujhar, meaning "Warrior."
Initiation
Jujhar was initiated at eight years of age along with his family and given the name Singh at Anandpur Sahib on Vaisakhi, April 13, 1699, when his father Guru Gobind Singh created the Khalsa order of warrior saints.
Martyrdom
Jujhar Singh was martyred at the age of 14, on December 7, 1705 CE at Chamkaur where he earned the reputation of being likened to a crocodile for his fierceness in battle, when he volunteered to leave the besieged fortress with five of the last Singhs standing, and all achieved immortality on the battlefield.
Continue Reading Below
Sahibzada Zorawar Singh (1696–1699)
Artistic Impression of Guru Gobind Singh's Younger Sons
Artistic Impression of Chote Sahibzada, Guru Gobind Singh's Younger Sons In Brickyard. Photo © [Angel Originals]
Birth
Wednesday, November 17, 1696, on the first day of the waning moon in the month Maghar, SV year 1753. The third son of Guru Gobind Singh, he was born to the Guru's first wife Jito at Anandpur, and at birth named Zorawar, meaning "Brave."
Initiation
Zorawar was given the name Singh at the age of five and was initiated along with his family members Anandpur Sahib in the first Amritsanchar ceremony held on Vaisakhi Day, April 13, 1699.
Martyrdom
Sahibzada Singh was martyred at the age of six, on Sirhind Fatehghar, December 12, 1705 CE, on the 13th day of the month of Poh, SV year 1762. Zorawar Singh and his younger brother Fateh Singh were captured with their grandmother Gujri, the mother of Guru Gobind Singh. The sahibzade were imprisoned with their grandmother and put to death by cruel Mughal rulers who attempted to suffocate them inside a brick enclosure.
Sahibzada Fateh Singh (1699–1705)
Mata Gujri and Chote Sahibzade in Tanda Burj the Cold Tower
Mata Gujri and Chote Sahibzade in Tanda Burj the Cold Tower. Artistic Impression © [Angel Originals]
Birth
Born on Wednesday, February 25, 1699 CE, the 11th day of the month Phagan, SV year 1755, the youngest son of Guru Gobind Rai was born to the guru's first wife Jito at Anandpur, and at birth named Fateh, meaning "Victory."
Initiation
Fateh was given the name Singh when initiated at the age of three along with his family members on Vaisakhi Day April 13, at Anandpur Sahib 1699, where he partook of baptism by the sword, created by his father, and his mother took the name Ajit Kaur, and brought sugar to sweeten the immortal Amrit nectar.
Martyrdom
Fateh was martyred at the age of six on Sirhind Fatehghar, December 12, 1705 CE, the 13th day of the month of Poh, SV year 1762. Fateh Singh and his brother survived being bricked up alive, but then the order was given for them to be beheaded. Their grandmother Mata Gujri died of shock in the prison tower.
alo Punjabi ch ni milia☺️☺️
Following is the essay on Chaar Sahibzaade in Punjabi:
- ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਚਾਰੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਤੋਂ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਕੇ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਬੀਜ ਬੀਜਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਮੁੱਚੀ ਲੋਕਾਈ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਦੁੱਖ ਤਕਲੀਫਾਂ ਅਤੇ ਵੱਡੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਸ਼ਹਿਦਿਆਂ ਹੋਇਆ ਗੁਜ਼ਰਿਆ। ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਦਿਲ ਕੰਬਾਊ ਘਟਨਾ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਬਾਬਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਫਤਹਿ ਸਿੰਘ ਦੀ ਹੈ। ਸ਼ਹਾਦਤ ਸਮੇਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ 7 ਸਾਲ 11 ਮਹੀਨੇ 8 ਦਿਨ ਦੀ ਸੀ ਤੇ ਫਤਹਿ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ 5 ਸਾਲ 10 ਮਹੀਨੇ 10 ਦਿਨ ਦੀ ਸੀ।
- ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਨੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਦਿਸ਼ਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਕੇ ਮੁਗਲ ਹਕੂਮਤ ਦੀਆਂ ਜੜਾਂ ਉਖਾੜ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕਵੀਆਂ ਨੇ ਆਪੋ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮਾਲਵੇ ਦੀ ਧਰਤੀ ਦਾ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਵੀਸ਼ਰ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਪਾਰਸ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨਾਂ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਚਰਚਿਤ ਅਤੇ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਕਵੀਸਰ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤ ਧਾਰਮਿਕ ਪ੍ਰਸੰਗ ਲਿਖੇ ਉੱਥੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਵਾਪਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਤੀਖਣ ਬੁੱਧੀ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ: ਅਨੰਦਪੁਰ ਦੇ ਕਿਲੇ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ, ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਦਿਸ, ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰੀ, ਠੰਢੇ ਬੁਰਜ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰਨਾ, ਨਿੱਕੀਆਂ ਜਿੰਦਾਂ ਵੱਡੇ ਸਾਕੇ, ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦਾ ਸੂਬੇ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਤੋੜ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ, ਮਲੇਰਕੋਟਲੇ ਵੱਲੋਂ ਹਾਂਅ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਮਾਰਨਾ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਣ ਆਦਿ ਦਰਦ ਭਰੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਪਾਰਸ ਨੇ ਬਖੂਬੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ।
- ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਸਰੋਤਿਆਂ ਅਤੇ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਪੱਥਰਾਂ ਵਰਗੇ ਦਿਲ ਪਿਗਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨੀਰ ਵਗਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਕਵੀਸਰ ਨੇ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੱਚ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਅਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਭਰੀ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਉਲੀਕਿਆ। ਪਾਰਸ ਨੇ ਠੇਠ, ਸਰਲ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਸਿਦਕੀ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਾਵਿ ਛੰਦਾਬੰਦੀ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿੱਚ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਫਤਹਿ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਵਰਨਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਪੋਹ ਦਾ ਮਹੀਨਾਂ ਸਮੁੱਚੀ ਦੁਨੀਆ ਲਈ ਦੁੱਖਾਂ ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। 21 ਦਸੰਬਰ ਸੰਨ 1704, ਛੇ ਪੋਹ ਦੇ ਗੂੜੇ ਸਿਆਲ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਨੰਦਪੁਰ ਦਾ ਕਿਲਾ ਛੱਡਿਆ, ਤਾਂ ਮੁਗਲਾਂ ਨੇ ਸਾਰੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਤੋੜਕੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਵਾਰਤਾ ਨੂੰ ਪਾਰਸ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ ਵਿੱਚ ਇੰਝ ਬਿਆਨਦਾ ਹੈ: “ਆਨੰਦਪੁਰ ਦਾ ਕਿਲਾ ਛੱਡਿਆ ਹੁਕਮ ਮੰਨ ਕੇ ਧੁਰ ਦਾ ਸਾਥ ਬੇਟਿਆਂ ਛੋਟਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਿਛੜ ਗਿਆ ਸਤਿਗੁਰ ਦਾ ...??
- ਉਸ ਸਮੇਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਸਿੰਘ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਨ। ਸਰਸਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਮੀਂਹ ਤੇ ਹਨੇਰੀ ਵਿੱਚ ਘਮਸਾਨ ਦਾ ਰਣ ਮੰਚਿਆ। ਸਵੇਰੇ ਤੱਕ ਇਹ ਜਿਹੀ ਕਟਾ ਵੱਢੀ ਹੋਈ ਕਿ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦਿਲ ਕੰਬ ਉਠਦਾ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਦੇ ਦੀਵਾਨ ਸਰਸਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਰੋਜਾਨਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਤੋਪਾਂ ਦੀ ਘਨਘੋਰ ਅਵਾਜ਼ ਅਤੇ ਤੀਰਾਂ ਦੀ ਬੁਛਾੜ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਭਰਿਆ ਕੀਰਤਨ ਹੋਇਆ। ਰਾਤ ਦੀ ਹਫੜਾ ਦਫੜੀ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸਾਮਾਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਕੀਮਤੀ ਲਿਖਤਾ ਅਤੇ ਵੱਡਮੁੱਲਾ ਸਾਹਿਤ ਸਰਸਾ ਨਦੀ ਦੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਭੇਟ ਹੋ ਗਿਆ। 22 ਦਸੰਬਰ ਸੱਤ ਪੋਹ ਦੀ ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਵਿਛੜ ਗਿਆ ਵੱਡੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਅਤੇ ਆਪ ਚਮਕੌਰ ਦੀ ਗੜੀ ਜਾ ਪੁੱਜੇ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲੋਂ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਵਿਛੜ ਗਏ। ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਕਵੀਸਰ ਨੇ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਅਤੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿਛੜਨ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਕਰੁਣਾਮਈ ਰਸ ਵਿੱਚ ਇਝ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਗੰਗੂ ਪਡਿਤ ਛੋਟੇ ਦੋਵੇਂ ਪੋਤੇ ਸਰਸੇ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਖਾਂਦੇ ਜਾਵਣ ਗੋਤੇ...
- ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ 23 ਦਸੰਬਰ 8 ਪੋਹ ਵੱਡੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਚਮਕੌਰ ਦੇ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਏ। 24 ਦਸੰਬਰ 9 ਪੋਹ ਨੂੰ ਸਿੰਘ ਵੀ ਚਮਕੌਰ ਗੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਮੁਗਲਾਂ ਨਾਲ ਲੜਦੇ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਪਾ ਗਏ। ਇੱਧਰ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਗੰਗੂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਜੋ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਲੰਗਰ ਵਿੱਚ ਰਸੋਈਆ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਖੇੜੀ ਲਿਜਾਣ ਲਈ ਜੋ ਤਰਲੇ ਕੀਤੇ ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੀ ਵਾਰਤਾ ਨੂੰ ਪਾਰਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਸੂਤਤ ਕੀਤਾ:
- ਗੰਗੂ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਸੀ ਹੱਥ ਬੰਨ ਕੇ ਮਾਤਾ ਖੇੜੀ ਚੱਲੋ ਜੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਕੇ . ਆ ਨਾ ਬੱਦਲਾਂ 'ਚ ਜਾਣ ਟੋਟੇ ਚੰਨ ਕੇ ਦਿਨ ਬਿਪਤਾ ਦੇ ਕਟੋ ਮੇਰੇ ਘਰੇ ਚੱਲ ਕੇ ...? ਗੰਗੂ ਪਡਿਤ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਆਇਆ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਕੁੱਝ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਮੋਹਰਾਂ ਅਤੇ ਪੈਸੇ ਸਨ। ਇਹਨਾਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਥੈਲੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਗੰਗੂ ਦਾ ਮਨ ਬੇਈਮਾਨ ਹੋਗਿਆ। ਪਾਰਸ ਦੀ ਰਚਨਾ ਤੋਂ “ਆਖਿਰਕਾਰ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਗੰਗੂ ਲੈ ਗਿਆ ਆਪਣੀ ਖੇੜੀ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਉੱਤੇ ਲਗਾ ਮਾਰਨ ਪਾੜੇ ਮੋਹਰਾਂ ਦੀ ਖੁਰਜੀ ਉੱਤੇ ਗੰਗੂ ਹੋ ਚੱਲਿਆ ਬਦਨੀਤਾ...!”
- ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਮੋਹਰਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਮਨ ਬੇਈਮਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਮੋਹਰਾਂ ਚੁਕਣ ਲਈ ਸਲਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀ ਹੈ। ਗੰਗੂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਆਪਸੀ ਸਵਾਲ ਜਵਾਬ ਨੂੰ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਕਵੀਸ਼ਰ ਆਪਣੇ ਲੋਕ ਛੰਦ ਵਿੱਚ ਇੰਝ ਬਿਆਨਦਾ ਹੈ:
- ਗੰਗੂ ਦਾ ਸਵਾਲ “ਆਖਾਂ ਮੈਂ ਝਿਜਕ ਝਿਜਕ ਕੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਜੇ ਮੰਨੇ ਮਾਂ ਬਣਿਆ ਕੰਮ ਰੱਬ ਸਬਰੀਂ ਪਾਈਂ ਨਾ ਨੰਨੇ ਮਾਂ ਦੌਲਤ ਤੱਕ ਅੱਖਾਂ ਮੀਚਣ ਅਕਲ ਦੇ ਅੰਨੇ ਮਾਂ ਆਈ ਹੈ ਮਸਾਂ ਅੜਿਕੇ ਕਰੀਏ ਨਾ ਖੈਰ ਮਾਂ ਮਾਰ ਦੀਏ ਦੀ ਪੋਤੇ ਦੇ ਕੇ ਤੇ ਜ਼ਹਿਰ ਮਾਂ....? ਮਾਂ ਦਾ ਜੁਵਾਬ:ਸੜਜੇ ਤੇਰੀ ਜੀਭਾ ਗੰਗੂ ਫੁਰਨਾ ਕੀ ਫੁਰਿਆ ਵੇ । ਨਿਮਕ ਹਰਾਮੀਂ ਬਣ ਨਾ ਜ਼ਾਲਮ ਬੇ-ਗੁਰਿਆ ਵੇ । ਜਿਸ ਨੇ ਬਣਾਇਆ ਪਾੜੇ ਉਸ ਦਾ ਢਿੱਡ ਛੁਰਿਆ ਵੇ ਯੂਸਫ ਦੀ ਕੀਮਤ ਪਾ ਨਾ ਸੁਤ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੇ ਭਰ ਕੇ ਤੇ ਡੋਬੇ ਬੇੜਾ ਪਾਪ ਦੀ ਖੱਟੀ ਵੇ...?