essay on independence day in marathi
Answers
Answer:
आपल्या प्रिय भारत देशाला इंग्रजी राजवटीच्या पारतंत्र्यातून १५ ऑगष्ट१९४७ ला स्वातंत्र्याच्या पवित्र्यतेचे श्रेय मिळाले. आपल्या पिढीतल्या कोणत्याही दृष्टीने १९४७ हे साल म्हणजे ऐतिहासिक साल होय. या एतिहासिक सालाच्या पवित्र घटनाच्या पावन स्मृती आपण कायम ठेवल्याच पाहिजेत. आणि कर्तव्य बुद्धीने आपण दरवर्षी १५ ऑगष्ट्ला “स्वातंत्र्य दिन” म्हणून साजरा करतो.
माणूस असो वा देश असो स्वातंत्र्या सारखे दुसरे सुख नाही. हे जाणूनच भारतीय स्वातंत्र्यासाठी अनेकांनी आपले प्राण पणाला लावून प्रयत्न केले. या प्रयत्नाचे प्रत्येकाचे मार्ग वेगवेगळे असले तरी त्यामार्गांचे ध्येय एकच होतेआणि ते म्हणजे भारताचे स्वातंत्र्य! इंग्रजांनी दीडशे वर्ष भारतात राज्य केले. तेवढ्या काळात आमचा ईतिहास, आमचा पराक्रम, आमचा स्वाभिमान नष्ट करण्याचेच काम त्यांनीकेले. भारतात शिक्षणाचा प्रचार करण्याचा देखावा निर्माण करून भारतीय तरुंनाना पोटभरू कारकून बनविणे एवढीच त्या शिक्षणाची मर्यादा होती. तलम कापडाचे आकर्षण निर्माण करून आमच्या शेतकर्यांना लुबाडले. स्व:त मालकीच्या चहाच्या मळ्यांची भरभराट साधण्यासाठी भारतीयांना चहाचे व्यसन लावले. असा अनेक प्रकारे भारतीयांना लुबाडले.
इंग्रजांचा कावेबाजपणा ओळखणार्या काहींनी त्यांच्या विरुद्ध शस्त्र उगारले. १८५७ स्वातंत्र्यसमर तात्या टोपे, झाशीची राणी लक्ष्मीबाई,नाना साहेब पेशवे यांनी गाजविले. पुढे सशस्त्र उठाव करून वासुदेव बलवंत फडके, क्रांतिवीर भगतसिंग, राजगुरू, चंद्रशेखर आझाद, चाफेकर बंधू इ. आपला निषेध शस्त्रांन द्वारे नोंदविला.काहींनी इंग्रज अधिकाऱ्यांची हत्या केली. स्वातंत्र्यवीर सावरकर, धिंग्रा यांनी तसेच प्रयत्न केले. लोकजागृती झाली, पण ती दडपली गेली. रानडे, टिळक,गोखले,आगरकर यांनी लेखणीचे आणि वाणीचे सामर्थ वापरून इंग्रजांकडून होणारा अन्याय आणि जुलूम यांची जनतेला जाणीव करून दिली. भारतीय समाजाला आपली स्थिती सुधारण्याची प्रेरणा, जाणीव करून दिली. फुले इ. च्या शिकवणीने जातीयभेदाभेद किती वाईट आहे व त्याने समाज कसा दुर्बल होतो हे लोक शिकले.
कित्येक क्रांतीकारी फासावर गेले. टिळकांनी, सावरकरांनी आणि अशा अनेक क्रांतीवीरांनी तुरुंगवासातच उमेद घालविली. परंतु इंग्रजांनी यावर अधिकारपदे, मोठमोठ्या पदव्या, हक्क नसलेल्या कमिट्या यांच्या उपायांनी भारतातील जनतेत फुटाफुट निर्माण केली. फोडा आणि झोडा हे त्यांनी त्यांची सत्ता कायम ठेवण्यासाठी वापरलेले तंत्र होते. पुढे महात्मा गांधीच्या कडे देशाचे नेतृत्व आल्यावर पूर्वीच्या प्रयत्नांचा उपयोग होत नाही, असे पाहून त्यांनी सत्याग्रहाच्या व अहिन्स्तेच्या मार्गाने जाण्याचा संदेश त्यांनी जनतेला दिला. त्याबरोबरच स्वदेशी, स्वालंबन, असहकार अश्या मार्गांनी सर्वत्र भारतीयांना इंग्रजां विरुद्ध आंदोलन करायला शिकविले. सरकारी जुलमी कायदे, अन्याय, नोकऱ्या यान विरुद्धसत्याग्रहाची मोहीम सुरु केली. गांधीजींना जवाहरलाल नेहरू, वल्लभभाई पटेल, मौलाना आझाद इ.सहकार्य केले. सुभाषचंद्र बोस यांनी मोठ्या धाडसाने इंग्रजांच्या विरोधात “आझाद हिंद फौज” उभी केली.
अश्या प्रकारे अनेकांनी भिन्न भिन्न मार्गाने व अनेकांच्या बलिदानाने हे स्वातंत्र्य मिळविले गेले आहे.आपल्या पिढीचा स्वतंत्र्य भारतात जन्म झाला आहे. आता भारताचे स्वातंत्र्य टिकविण्याचे काम आपल्याला करायचे आहे ते केलेच पाहिजे! त्यासाठी १५ ऑगष्ट हा दिवस आपण पवित्र सणा सारखा साजरा केला पाहिजे. आजच्या दिवशी आपण काही चांगले निश्चय करून देश हिताचे काम करायची शपथ घेतली पाहिजे. ध्वजवंदन करताना त्यापवित्र ध्वजाच्या साक्षीने हि शपथ घ्यायची असते.
आपले मुख्य अतिथी ध्वज फडकविल्यांनंतर जन- गण- मन हे राष्ट्र गीत म्हणून नंतर सर्वांनी ‘सावधान’ तेच्या पावित्र्यात झेंडा उच्या रहे हमारा’ हे गीत सामुदाईकपणे म्हणायचे असते. देशा साठी प्राण पणाला लावलेल्या क्रांती वीरांची आठवण करून देणारे हे गीत म्हणजे —– स्वर साम्राज्ञी लतादीदी च्या स्वरातील हे गीत एकल्या नंतर खरच त्या क्रांतीवीरांसाठी आपल्या भावनांना पाझर फुटते .. त्यांना आम्हा सर्वांचे शत शत: प्रणाम ! जय हिंद, जय भारत
ए मेरे वतन के लोगों , जरा आख में भर लो पाणी ।
जो शहीद हुए हैं उनकी , जरा याद करो कुर्बानी
Explanation:
सर्वात अगोदर, तुम्हाला भारताच्या ७२व्या स्वातंत्र्य दिनच्या हार्दिक शुभेच्छा. आम्ही आशा करतो आपल्या देशात आणि पूर्ण जगात शांतता व आनंद नांदो. तुम्ही इथे या पेज वर आहात म्हणजे तुम्ही १५ ऑगस्ट १९४७, स्वतंत्रता दिवस याबद्दल मराठी माहिती शोधत आहेत. कदाचित तुम्ही किंवा तुमच्या मुलांनी भाषण (वक्तृत्व) किंवा निबंध स्पर्धेत भाग घेतला असेल. इथे दिलेल्या मराठी माहिती चा वापर आपण १५ ऑगस्ट, स्वातंत्र्य दिन २०१९, स्वतंत्रता दिवस विषयावर भाषण, निबंध किंवा लेख लिहण्यासाठी सुद्धा करू शकता. स्वातंत्र्य दिनाचे भाषण मराठी मध्ये हे भाषण शिक्षक आणि मुख्याध्यापकांसाठी लिहिले आहे, या भाषणात आम्ह‌ई संवाद आणि भावना टाकण्याचा प्रयत्न केला आहे (दुर्दैवाने अशा भाषणांमध्ये याचा अभाव असतो). एक शिक्षक किंवा मुख्याध्यापक म्हणून आपल्याकडे विद्यार्थ्यांवर प्रभाव पाडण्याची शक्ती आहे, आपण त्यांना योग्य मार्गावर घेऊन जाऊ शकता. ठराविक, कोरडी, नीरस भाषेऐवजी; भावनिक स्वातंत्र्य दिनाच्या भाषणाने आपण त्यांना प्रेरित करू शकता. मला आशा आहे की हे भाषण तुम्हाला ते आवडेल? मनापासून लिहले आहे, तर मनापर्यंत पोहचेल. तसे असल्यास, कंमेंट्स मध्ये आम्हाला कळवा. विद्यार्थीसुद्धा हे भाषण वापरू शकतात.
प्रिय मित्रांनो, सुप्रभात. आज आपण आपल्या भारताचा ७३वा स्वातंत्र्य दिन साजरा करण्यासाठी येथे जमलो आहोत. आपल्याला स्वातंत्र्य मिळून सात दशकांहून अधिक काळ झालेला आहे आणि तरीही आपण जागतिक स्पर्धेत मागे पडलो आहोत. जागतिक स्पर्धा विसरा, आपल्यातील लाखो, भारतीय अजूनही अर्ध पोटी झोपतात. ७ दशकानंतर आपण सर्व जनतेचे पोटही भरू शकत नाही. आजही आपण गुन्हेगारी, बलात्कार, भ्रष्टाचार, दारिद्र्य याचा सामना करत आहोत. या भारतासाठी आपले स्वातंत्र्यसैनिक शहीद झाले का? या अश्या भारताचे स्वप्न त्यांनी पाहिले असेल का? आपली सेना ज्या देशासाठी मरण्यासाठी तयार आहे तो देश हाच का? नक्कीच नाही, बरोबर? मग आपण कोणाला दोष द्यायचा? राजकारणी, धोरणे, व्यवस्था? होय, या सर्व गोंधळासाठी ते जबाबदार आहेत, परंतु आपणहि तेवढेच जबाबदार नाही आहोत का? आपण आपल्या जबाबदाऱ्या पार पाडण्यात अयशस्वी नाही झालो का? दोष देणे खूप सोपं असते. इतरांकडे बोट दाखविण्यासाठी किंवा आपल्या स्वतःच्या जबाबदाऱ्यांपासून हात धुण्यासाठी कोणतेही कष्ट घ्यावे लागत नाहीत. आपण आपल्या घटनात्मक हक्कांसाठी संघर्ष करतो आणि आपणही ते केलेच पाहिजे. कोणत्याही राजकीय पक्षाने, धोरणाने घटनात्मक हक्कांना नुकसान होऊ द्यायचे नाही . परंतु आपल्यापैकी किती जणांना हे माहित आहे की आपली काही घटनात्मक कर्तव्ये सुध्दा आहेत. एक भारतीय नागरिक म्हणून आपल्यावरही काही नैतिक जबाबदाऱ्या हि आहेत. तांत्रिकदृष्ट्या, आपण आपण त्यांचे अनुसरण करण्यास बांधील नाही, याचा अर्थ असा नाही की आपण त्या जबाबदाऱ्या निभावू नये. आपण आपला देश स्वच्छ ठेवू नये का? एखादा सरकारी कर्मचारी तुमच्या स्वयंपाकघरात येऊन कोरडा व ओला कचरा निवडावा अशी तुमची अपेक्षा आहे का? होय, शाश्वत पायाभूत सुविधा निर्माण करण्याची सरकारची जबाबदारी आहे, आणि त्यांनी ते केलेच पाहिजे. एक उदाहरण घ्या, सरकार रस्ते आणि पूल तयार करतात, त्यांनी वाहतुकीचे नियमन करण्यासाठी ट्रॅफिक सिग्नल लावले. आपल्या सुरक्षिततेसाठी ते आपल्याला हेल्मेट आणि सीट बेल्ट लावण्यास सांगतात. आपल्यापैकी कितीजण या नियमांचे पालन करतात? आपण रहदारीची कोंडी बद्दल तक्रारी करत राहतो परंतु आपण सुद्धा त्या समस्येचा भाग आहोत हे जाणवत नाही. जर आपण बदललो नाहीतर देश कसा बदलेल, विचार करा. आपण सारे मिळूनच देश बनतो ना.