Question

marathi essay on marathi language

Answer 1

महानुभाव संतांनी गद्य आपल्या मुख्य माध्यमाच्या रूपात वापरत होते, तर वारकरी संसारंना माध्यम म्हणून कवितेला प्राधान्य दिले. सुरुवातीच्या संत कवी मुकुंदराजांनी विवेकसिंधु, ज्ञानेश्वर (1275-1 2 9 6) यांनी लिहिलेल्या अमृतानुभ व भावार्थदीपिका या नावाने प्रसिद्ध असलेले ज्ञानेश्वरी, 9 000 च्या दशकात-भगवद्गीतेवर लिहिलेले कथानक आणि नामदेव

एक प्रसिद्ध वारकरी संत कवी एकनाथ (1528-159 9). मुक्तेश्वर यांनी महान महाकाव्य महाभारत मराठीत अनुवादित केले. संत कवी तुकारामांसारख्या समाजसुधारकांनी मराठीत समृद्ध साहित्यिक भाषेत रूपांतर केले. रामदास (1608-1681) दासबोध आणि मनाचे श्लोक या परंपरेतील प्रसिद्ध कामे आहेत.

17 व्या शतकात ख्रिश्चन मिशनरांनी मराठी साहित्याचे समृद्ध करण्यासाठी महत्त्वपूर्ण योगदान दिले. पिता थॉमस स्टीफन्सचे क्रिस्टा पुरण एक उल्लेखनीय उदाहरण आहे. 18 व्या शतकात, वामन पंडित यांनी यथथडेपेिका, रघुनाथ पंडित, पांडव प्रताप, हरिमजय, रामविजय, सर्व श्रीधर पंडित यांनी लिहिलेल्या नल्लदमय्यती स्वयंमवरा आणि मोरोपंत यांनी महाभारत यांसारख्या महत्त्वाच्या कामे लिहिल्या होत्या.

तथापि, कवींमध्ये सर्वात बहुमुखी आणि विशाल लेखक मोरोपंता (172 9 -1794) होते ज्याचा महाभारत मराठीतील पहिला महाकाव्य कविता होता. जुन्या मराठी साहित्याचा ऐतिहासिक विभाग अद्वितीय होता कारण त्यात गद्य (शिवाजी यांनी मराठा साम्राज्याच्या स्थापनेनंतर लिहिलेल्या खाऱ्यांसह) आणि काव्य (पोवाडा, शौर्य, युद्धकौशल्य आणि शाहिरांनी बनवलेला कातावा) या दोन्हींचा समावेश आहे. या कालखंडातील धर्मनिरपेक्ष कविता पोवाडा आणि लॅनिव्हस-रोमँटिक आणि कामुक कविता यांच्यामध्ये आढळून आली.

Answer 2

Answer:

महाराष्ट्राची राज्यभाषा मराठी आहे. मराठी ही राजमान्य लोकमान्य राज्यभाषा झाल्याला आता चाळीस वर्ष होऊन गेले, तरी महाराष्ट्रातही मराठीला योग्य स्थान नाही. हे मनातील शल्य व्यक्त करताना कवी कुसुमाग्रज असे म्हणतात, " महाराष्ट्राच्या राजधानीत मंत्रालयासमोर मराठी भाषा डोक्यावर राज्य मान्यतेचा सोनेरी मुकुट घालून उभी आहे; परंतु तिच्या अंगावरचे वस्त्र फाटके आहेत." मराठीच्या स्वतःचे राज्य असावे, मराठीला राजभाषेचा मान मिळावा म्हणून वर्षानुवर्षे हजारो मराठी सुपुत्रांनी धडपड केली, संघर्ष केले. प्रसंगी बलिदान ही केले.

" हिचे पुत्र आम्ही, हिचे पांग फेडू

हिला बसून वैभवाच्या शिरी."

अशी या महाराष्ट्रातील शूरवीरांचे आकांक्षा होती. त्यांच्या अविरत प्रयत्नाने १९६० साली १ मे च्या मुहूर्तावर मराठी ही राजभाषा झाली. पण आजही महाराष्ट्राच्या राजधानीत ती परकी व पोरगी आहे. दीडशे वर्ष ज्यांनी तुम्हाला गुलाम केले बनवले ह्या राज्यकर्त्यांच्या इंग्रजी भाषणे आज या स्वतंत्र राज्यातील जनतेच्या मनावर मायाबी जादू केली आहे. इंग्रजांच्या राज्यात कारभाराची भाषा झालेली इंग्रजी नोकरी मिळवण्याच्या सुलभ सोपान ठरली. आजही लोक आपल्या मुलांना नोकऱ्या मिळाव्यात, परदेशगमनाचा योग लवकर यावा, अशा उद्देशांनी इंग्रजी माध्यमाच्या शाळेत दाखल करतात. इंग्रजी माध्यमांच्या शाळेत शिकणारी ही आजची मुले उद्याचे नागरिक होतील, तेव्हा त्यांनी मराठी भाषेविषयी आपुलकी वाटणार नाही. ही मुले मराठीतील अभिजात वाड्मयाचा आस्वाद घेऊ शकतील नाही.

इंग्रजी माध्यमांच्या शाळा शिकणारी ही मुले आपला रिकामा वेळ सोशल मीडिया ऑनलाईन गेम्स यामध्ये वाया घालतील. मग त्यांना शिवाजी- तानाजी यांच्या पराक्रमाच्या कथा कशा कळणार ? ब. मो. पुरंदरे यांच्या पुस्तकाशी त्यांची ओळख कशी होणार ? अमरेंद्र गाडगीळ यांच्या ' आईची देणगी' चा आशीर्वाद देऊ शकणार नाही. साने गुरुजींच्या ' गोड गोड गोष्टी' आणि सुंदर पत्रे यांच्यापासून ते अन्न राहतील. पु ल देशपांडे यांच्या लिखाणातील विनोद त्यांना समजणार नाही. केशवसुत इंग्रज यांच्या कविता त्यांच्या ओठावर रेंगाळणार नाहीत. फार मोठी प्राचीन परंपरा लाभलेली मराठी साहित्याचा दरबार हळूहळू रिकामा होऊ लागेल.

Hope it helps you