Question

Mother Teresa essay in Marathi ​

Answer 1

Answer:

मदर टेरेसा मराठी निबंध। Mother Teresa Essay in Marathi

एक थोर मानवतावादी समाजसेविका. भारतात स्थायिक झालेल्या अँल्बेनियन महिला व शांततेच्या नोबेल पारितोषिकाची मानकरी. तेरेसाचे पूर्ण नाव अँग्निस गॉंकशा वाजकशियू. तिचा जन्म रोमन कॅथलिक अँल्बे-नियन कुटुंबात स्कॉपये (यूगोस्लाव्हिया) येथे झाला. तेरेसाचे वडील किराणामालाचे दुकानदार होते आणि आई शेतकर्याची मुलगी.    

तिचे बालपण सुखात गेले. स्कॉपथे येथील सरकारी शाळेत शिक्षण    घेत असताना ती सेवाकार्यांत रस घेत असे. अठराव्या वर्षी सिस्टर्स  ऑफ लॉरेटो या आयरिश संघात तिने प्रवेश केला. नंतर एक वर्ष  डब्लिन (आयर्लंड) येथे तिने इंग्रजी भाषेचा अभ्यास केला. त्यानंतर   तिने जोगीण बनून पूर्णतः मिशनरी कार्यास वाहून घेतले. त्या कार्यानिमित्त ती भारतात कलकत्ता येथे लॉरेटो मिशनच्या सेंट मेरी हायस्कूलमध्ये भूगोल विषयाची अध्यापिका म्हणून रूजू झाली    (१९२९). स्पॅनिश योगिनी संत तेरेसाच्या नावाने तिचे नामान्तर झाले आणि पुढे मातृवत सेवाधर्मामुळे ती ‘मदर तेरेसा’ या नावाने    ओळखली जाऊ लागली. तिने १९ वर्षे अध्यापन केले. ती प्राचार्य    झाली; अध्यापन करीत असताना शाळेजवळील मोती झील झोपडपट्टी-तील गरिबांच्या दीन जीवनाचे तिला अनेक वेळा दर्शन होत असे.  त्यामुळे तिच्या मनात अपंग, पददलित, शोषित, पीडित, दीनदुबळे इत्यादींची सेवा करावी, हे विचार येत. किंबहुना हीच ईशसेवा होय,   असे विचार तिच्यात दृढमूल झाले. एकदा  दार्जिलिंगला जात असताना ‘तू गरिबांच्या सेवेला लाग’ असा जणू दैवी संदेशच तिला मिळाला.  तेव्हा शैक्षणिक जबाबदारीतून मुक्त होऊन तिने केवळ निराश्रित व दीनदुबळे यांच्या सेवेस आमरण वाहून घेतले.

Explanation:

hope it helped you and you like it and plz follow me and marked it as brainlist

Answer 2

Answer:

जागतिक कीर्ती मिळविलेल्या जगातील महान महिला सध्याच्या काळातील एक असामान्य,थोर व्यक्ती,एक थोर समाज सेविका म्हणून ‘ मदर टेरेसा’ यामहिलेचा प्रामुख्याने उल्लेख करावा लागेल.गोर-गरीब, अनाथ-अपंगअशा लोकांना आपले समजून जो प्रेमाने त्यांची सेवा करितो. तोच खरा साधू-संत होय. असे तुकाराम महारांनी एका श्लोकांत म्हटले आहे. त्या दृष्टी कोनातून विचार केला तर मदर टेरेसा यांना खरोखच संत म्हणणे योग्य आहे.

* मदर टेरेसा यांचा जन्म २७ ऑगष्ट १९१० रोजी युगोस्लाव्हिया देशातील ‘सकॉपये’या गावी झाला मदर टेरेसा यांचे वडील ‘अल्बेनियन’ हे दुकानदार होते.आणि आई हि एका शेतकऱ्याची मुलगी होती. आईचा काटकपणा आणि वडिलांचा व्यवहारीपणा हे गुण मदर टेरेसा यांच्यात उतरले. ‘अल्बेनियन’यांचे कुटुंब छोटेच होते. त्यामुळे फार श्रीमंती नसतानाही मदर टेरेसा यांचे बालपण अगदी सुखा-सामाधानात गेले.धर्माने त्या ख्रिश्चन होत्या. वयाच्या १८ व्या वर्षी ऎन तारुण्यात उंबरठ्यावर असतानासर्व संगपरित्याग करून त्या (जोगिन) मिशनरी बनल्या. त्यांनी एक वर्षभर इंग्रजी अभ्यास केला. ६ जानेवारी १९२९ रोजी त्या भारतात आल्या.कोलकत्ता येथे दाखल होऊन लॉरेटो मिशनच्या ‘सेंट मेरी हायस्कूल’ मध्ये त्यांनी भूगोल शिकवण्यास सुरुवात केली.

*  नंतर त्या पाटणा येथे आल्या ‘ अमेरिकन मेडिकल मिशन’ मध्ये त्यांनी वैद्यकिय उपचार आणि परिचारिका यांचे प्राथमिक शिक्षण घेतले. नंतर मदर टेरेसा यांनी १९४८ साली कोलकत्ताच्या ‘मोतीझील’ या झोपडपट्टीत आपले सेवा कार्य सुरु केले. तेथे त्या  रोगी,अपंग-अनाथांची, प्रेमाणे सेवा करू लागल्या.अनाथ-अपंग, गोर-गरीब यांच्या सेवेचे त्यांनी त्या वेळी घेतलेले खडतर व्रत शेवट पर्यंत हव्याहत चालू होते मदर टेरेसा ख्रिश्चन मिशनरी असल्या तरी धर्म, पंथ, जात त्यांच्या जन सेवेच्या आड येत नव्हती.प्रत्येक मानवात त्यांना भगवान येशू दिसत होता. म्हणूनच जनसेवा हीच ईश सेवा आहे. असे समजूनच त्या समाज  कार्य करीत होत्या. त्यांच्या कडे आलेल्या प्रत्यक व्यक्तीवर मग तो कोणत्याही धर्माचा असो, अपंग, गरीब, किंवा महारोगी असो, आबाल-वृद्ध स्री-पुरुष कोणीही असो त्यांच्या वर मदर टेरेसा प्रेम करीत होत्या व त्यांची सेवा करीत असत. प्रत्येकाला दिलासा, धीर, आधार, देऊन दुखीतांचे अश्रू पुसित असत.म्हणूनच त्यांनी स्थापन केलेल्या ‘निर्मल हृद्य’ ‘शिशु भवन’ ‘महारोगी केंद्र’ ‘ या संस्था मधिल प्रत्येक व्यक्ती ला मदर टेरेसा आई प्रमाणे . कोलकत्ता मध्ये  कालिमातामंदिरातील धर्म शाळेत १९५२ साली त्यांनी ‘निर्मल हृद्य’हि संस्था प्रथम उघडली. तिथे सर्व जाती धर्माचे दु:खी रोगी, वृद्ध, अपंग आश्रय घेतात. त्यांच्या या उद्दात्त कार्याच्या शाखा आपल्या देशातच नव्हे तर परदेशातही पसरलेल्या आहेत.

* १९५७ साली त्यांनी ‘महारोगी सेवा केंद्र’ सुरु केले म्हारोग्यांची सेवा करण्याचे जणू त्यांनी व्रतच घेतले होते. हे कार्यत्यांचे अखंड    चालू होते. न्माग्ताहि त्यांच्या कार्याला लोक खुशीने पैसा, धान्य, कोणी गाद्या, रजया, चादरी देत.कारण देणार्याचे मदर टेरेसा वर व त्यांच्या कार्यावर प्रेम होते. आपण दिलेल्या पैशाचा चांगलाच उपयोग होतो यावर सार्यांचाच विश्वास असायचा.” मदर तेरेसा म्हणजे चालती बोलती प्रेम मूर्ती ” होती. १९६२ साली भारत सरकारने यांना ‘पद्मश्री’ हि पदवी देऊन त्यांचा बहुमान केला.

 ” पद्मश्री” हां पुरस्कार मिळविणारी पण बारतात न जन्मणारी हि पहिली महिला होय.

** पद्मश्री शवाय आणखी कितीतरी बहुमान आणि पारितोषिके टेरेसा यांना मिळाली आहे.१९७२ साली इंदिरा गांधींच्या उपस्थितीत मदर टेरेसा यांना त्यावेळेचे राष्ट्रपती गिरी यांच्या हस्ते ‘ नेहरू पारितोषिक देण्यात आले. त्या पूर्वी १९७१ मध्ये २१,५०० डॉलर्स ‘गुड स्यमोरीटन’ हे पारीतोषिक  आणि तेविसावे पोप जॉन यांच्या नावाने देण्यात येणारे शांतता पारीतोषिक हि  मदर टेरेसा यांना देण्यात आले.शिवाय त्याच वर्षी पन्नास हजार पौउंडाचे ‘जोसेफ केनेडी ज्युनिअर फौन्डेशन ,पारीतोषिक हि त्यांना देण्यात आले. त्याच पारितोषिका तून कोलकत्ता विमानतळाजवळ मतीमंद मुलांसाठी शाळा सुरु झाली.१९७२ साली ‘टेपलटन फौन्डेशन ‘बक्षिसही मदर टेरेसा यांनाच मिळाले. पारितोषिक मिळालेले पैशातून त्या एकही रुपया स्वत:  खर्च करीत नसत. तो सेवाकार्या साठीच   वापरत. १९७८ मध्ये त्याना शांततेसाठी नोबेल पुरस्कार मिळाला.१९८० साली त्या ”भारतररत्न” झाल्या. १९९३ साली राजीव गांधी सद्भावना अवार्ड देण्यात  आला.

Explanation: