nakar patra marathi essay
Answers
Answer:
एका मुलानं आपल्या आई-वडिलांना पत्र लिहून त्याचे विचार त्यात व्यक्त केले आहेत. या पत्रातील मुद्दे सगळ्याच पालकांना त्यांच्या वागण्या-बोलण्याबाबत मार्गदर्शक ठरतीलच. शिवाय त्याद्वारे त्यांची मुलं काय बरं सांगू पाहात आहेत हेही शोधण्यासाठी मदत करणारे आहेत. हे पत्र प्रत्येक पालकाच्या मनाचाच प्रतिध्वनी आहे.
मुलांशी पालकांनी कसं वागावं, काय विचार करावा, हे सगळं परस्पर आपण मोठय़ा माणसांनीच ठरवायचं आणि एकमेकांशी बोलायचं का? मुलांचंही त्यावर काही म्हणणं असणारच ना? ‘हाऊ टु रेझ युवर पेरेंटस्’ असं एक पुस्तकही मी खूप पूर्वी वाचलं होतं. मुलाचं आईवडिलांना पत्र हे कोणी लिहिलं आहे त्या लेखकाचं नाव मात्र माझ्याकडे नाही. हे पत्र खूप र्वष माझ्याकडे आहे. हे मूल फार मोठेही नाही आणि फार छोटंही नाही. दहा अकरा वर्षांचं असावं. ते आईवडिलांना असं सांगतं आहे की,
‘तुमचे विचार निश्चित असू द्यात. माझ्याशी बोलताना तुम्ही ठामपणे बोला. तसं झालं की मला सुरक्षित वाटतं.’
– काही पालक खरोखरच असे असतात. त्यांना स्वत:लाच आपण काय बोलतो आहोत याबद्दल खात्री नसते. त्यांच्या होकारालाही अर्थ नसतो आणि नकारालाही. मुलांनी जरा हट्ट केला की ते लगेच शरणागती पत्करतात. त्याला हवं ते देतात. त्यांची स्वत:ची धोरणं ठरलेली नसतात त्यामुळे कशाला हो म्हणावं कशाला नाही हे त्यांना कळत नाही. अशा पालकांबद्दल मुलाला कसा विश्वास वाटेल? त्यामुळे हे मूल म्हणतं आहे की ठामपणे बोला म्हणजे मला सुरक्षित वाटेल. साहजिकच आहे ना? ज्या आधाराला धरून उभं राहायचं तो आधारच डळमळीत असला तर काय? म्हणून पालकांचे विचार निश्चित असायला हवेत.
‘मला वाईट सवयी लागू देऊ नका. वाईट सवयी लागत असल्या तर तुम्ही लक्ष ठेवा आणि त्या लगेच मोडून काढा. मी त्यासाठी सर्वस्वी तुमच्यावर अवलंबून आहे.’
– लहानपणी चोरी करणं वाईट आहे हेसुद्धा कळत नसतं. कित्येकदा ही चोरी आहे हेही कळत नाही. काय चांगलं काय वाईट याचा विवेक नसतो. मित्रांनी सांगितलं की काहीही पटू शकतं. अशा वेळी पालकांचं लक्ष असणं अतिशय गरजेचं आहे. हातात पैसे असले तरी आणि नसले तरी बाजारातल्या अनेक वस्तूंचं आकर्षण वाटत असतं. कधी मित्रा मित्रात चढाओढ, पैजा लागतात आणि काहीही करून अमुक एक वस्तू मिळवायचीच असा प्रयत्न चालतो. मुलांनी ऐकलं नाही, हट्ट केला, रुसला, फुगला तरी वाईट सवय मोडून काढण्यासाठी तो पालकांवरच अवलंबून असतो.