Question

The poem of aajiche ghadyal poem

Answer 1

Answer:

Grandma's Clock. Marathi

Explanation:

In Marathi

आजीच्या जवळी घडयाळ कसले आहे चमत्कारिक,

देई ठेवुनि तें कुठे अजुनि हे नाही कुणा ठाऊक;

त्याची टिक टिक चालते न कधिही,आहे मुके वाटते,

किल्ली देई न त्यास ती कधि,तरी ते सारखे चालते

“अभ्यासास उठीव आज मजला आजी पहाटे तरी”,

जेव्हा मी तिज सांगुनी निजतसे रात्री बिछान्यावरी

साडेपाचही वाजतात न कुठे तो हाक ये नेमकी

“बाळा झांजर जाहले,अरवला तो कोंबडा,ऊठ की !”

ताईची करण्यास जम्मत, तसे बाबूसवे भांडता

जाई संपुनियां सकाळ न मुळी पत्त कधी लागता !

“आली ओटीवरी उन्हे बघ!” म्हणे आजी,”दहा वाजले !

जा जा लौकर !” कानि तो घणघणा घंटाध्वनी आदळे.

खेळाच्या अगदी भरांत गढुनी जाता अम्ही अंगणी

हो केव्हा तिनिसांज ते न समजे ! आजी परी आंतुनी

बोले, “खेळ पुरे, घरांत परता ! झाली दिवेलागण,

ओळीने बसुनी म्हणा परवचा ओटीवरी येउन !”

आजीला बिलगून ऎकत बसू जेव्हा भुतांच्या कथा

जाई झोप उडून, रात्र किती हो ध्यानी न ये ऎकता !

“अर्धी रात्र कि रे” म्हणे उलटली,”गोष्टी पुरे ! जा पडा !”

लागे तो धिडधांग पर्वतिवरी वाजावया चौघडा

सांगे वेळ,तशाच वार-तिथीही आजी घडयाळातुनी

थंडी पाऊस ऊनही कळतसे सारें तिला त्यांतुनी

मौजेचे असले घड्याळ दडुनी कोठे तिने ठेविले?

गाठोडे फडताळ शोधुनि तिचे आलो ! तरी ना मिळे !