Question

Write an essay on Rabindranath tagore in gujarati

Answer 1

રવિન્દ્રનાથ ટાગોર એક મહાન ભારતીય કવિ હતા. તેઓ 7 મી મે, 1861 માં કોલકાતાના જુરસકામાં જન્મ્યા હતા. તેમના માતાપિતાનું નામ મહર્ષિ દેબેન્દ્રનાથ ટાગોર (પિતા) અને શરદા દેવી (માતા) હતા.

તેમણે વિવિધ વિષયો માટે ખાનગી શિક્ષકો હેઠળ ઘરે શિક્ષણ લીધું. તેમણે ખૂબ નાની ઉંમરે કવિતાઓ લખવાનું શરૂ કર્યું. તે હજી પણ પ્રસિદ્ધ કવિ છે કારણ કે તેણે હજારો કવિતાઓ, ટૂંકી વાર્તાઓ, ગીતો, નિબંધો, નાટકો, વગેરે લખ્યા છે. બંને, તે અને તેમના કાર્યો વિશ્વભરમાં જાણીતા છે. તેઓ પ્રથમ ભારતીય બન્યા હતા જેમણે "ગીતાંજલી" નામના તેમના મહાન લખાણ માટે 1913 માં નોબલ પુરસ્કાર મેળવ્યો હતો. તે એક ફિલસૂફ, ચિત્રકાર અને એક મહાન દેશભક્ત પણ હતા, જેમણે "રાષ્ટ્રીય જ્ઞાન મન" તરીકેનું રાષ્ટ્રીય ગીત રચ્યું હતું.

રવિન્દ્રનાથ ટાગોર એક મહાન કવિ, દેશભક્ત, ફિલસૂફ, માનવતાવાદી, અને ચિત્રકાર હતા. તેમનો જન્મ 7 મી મે, 1861 માં કલ્યાણના જુરસાંકામાં મહારસી દેબેન્દ્રનાથ ટાગોર અને શરદા દેવીના પૂર્વજોના ઘરે થયો હતો. તે તેના માતાપિતાના 14 મા સંતાન હતા, જોકે અન્ય લોકોથી અલગ હતા. તેમણે ખાનગી શિક્ષકો દ્વારા ઘરે વિવિધ વિષયો વિશે યોગ્ય શિક્ષણ અને જ્ઞાન મેળવ્યું. કવિતાઓ લખવાનું પ્રારંભ કરતી વખતે તે ખૂબ જ નાનો હતો, તેમાંના કેટલાક સામયિકોમાં પ્રકાશિત થયા હતા.

તેઓ ઉચ્ચ શિક્ષણ માટે ઇંગ્લેંડ ગયા હતા પરંતુ ત્યાં પરંપરાગત પરંપરાગત પદ્ધતિથી સંતુષ્ટ ન હતા. તે ભારત પાછો ફર્યો અને બંગાળના બીરભમ, બોલપુરમાં શાંતિનિકેતન નામનું પોતાનું સ્કુલ ખોલ્યું. આ શાળા પછીથી કૉલેજ બની અને પછી યુનિવર્સિટી (વિશ્વભારતી) બની. તેમને 'ગીતાંજલી' માટે 1913 માં નોબેલ પુરસ્કારથી સન્માનિત કરવામાં આવ્યા હતા. તેમને બ્રિટીશ ક્રાઉન દ્વારા નાઈટહુડથી પણ પુરસ્કાર આપવામાં આવ્યો હતો, જોકે તેઓ જલિયાનવાલાઘઘમાં હત્યાકાંડ સામેના વિરોધના ચિહ્ન તરીકે પરત ફર્યા હતા.

રવિન્દ્રનાથ ટાગોર એક મહાન ભારતીય કવિ હતા અને તેમના માતાપિતાના સૌથી નાના પુત્ર હતા. તે બંગાળના ઓગણીસમી સદીમાં બ્રહ્મો સમાજના નેતા હતા. તેમણે ઘરેલું પ્રારંભિક શિક્ષણ ઇંગ્લેન્ડમાં ઉચ્ચ શિક્ષણ લીધું હતું. તેઓ તેમના 17 વર્ષની ઉંમરે ઇંગ્લેન્ડમાં ઔપચારિક શાળાકીય શિક્ષણ માટે ગયા હતા, પરંતુ તે પૂરું થઈ શક્યું નહીં. સામાન્ય માનવતા સાથે તેમનો રસ અને નજીકનો સંપર્ક કેટલાક સામાજિક સુધારાઓ કરવા માટે દેશ તરફ ધ્યાન ખેંચે છે. પછી તેમણે શાંતિનિકેતન ખાતે એક શાળા શરૂ કરી જ્યાં તેમણે શિક્ષણના ઉપનિષદના આદર્શોને અનુસર્યા. તેમણે પોતાની જાતને ભારતીય રાષ્ટ્રવાદી ચળવળમાં પણ સામેલ કરી અને પોતાની બિન-ભાવનાત્મક અને દ્રષ્ટિવાદી રીતોને અનુસર્યા. ગાંધીજી તેમના એક ભિન્ન મિત્ર હતા. દેશમાં તેની બ્રિટીશ નીતિઓ સામે વિરોધ તરીકે 1915 માં બ્રિટીશ સરકાર દ્વારા આપવામાં આવેલ સન્માન પાછું આપતા દેશ પ્રત્યેનો તેમનો અતિશય પ્રેમ દેખાયો હતો.

તે એક સારા લેખક હતા અને તેમના મૂળ બંગાળમાં લેખિતમાં સફળતા મેળવી હતી. તેમની લેખનમાં સતત સફળતાએ તેમને ભારતની આધ્યાત્મિક વારસોની પ્રસિદ્ધ અવાજ બનાવવામાં સમર્થ બનાવ્યા. કવિતાઓની તેમની કેટલીક વિચિત્ર આવૃત્તિઓ મનાસી, સોનાર તાર, ગીતાંજલી, ગીતીમાલ્ય, બાલકા, વગેરે જેવી છે. કવિતાઓ ઉપરાંત, તેઓ નૃત્ય નાટકો, સંગીત નાટકો, નિબંધો, મુસાફરી ડાયરીઓ, આત્મકથાઓ, વગેરેમાં પણ પ્રસિદ્ધ હતા.

Mark as brainliest if it helps u dear

┏─━─━─━─━∞◆∞━─━─━─━─┓

✭✮ ӇƠƤЄ ƖƬ ӇЄԼƤ MƛƳ ƳƠƲ ✭✮

     MARK AS BRAINLIST  

┗─━─━─━─━∞◆∞━─━─━─━─┛  

Answer 2

રવિન્દ્રનાથ ટાગોર, નોબલ પારિતોષિક વિજેતા અને એક જાણીતા ભારતીય કવિ હતા જે ગુરુદેવ તરીકે જાણીતા હતા. તેઓ 7 મી મે, 1861 માં સમૃદ્ધ અને સાંસ્કૃતિક પરિવારમાં કોલકાતામાં જન્મ્યા હતા. તેમના માતાપિતા મહર્ષિ દેબેન્દ્રનાથ અને શારદા દેવી હતા. તેમને બાળપણથી કવિતા લખવામાં ખૂબ રસ હતો. એક મહાન કવિ હોવા સાથે તે માનવતાવાદી, દેશભક્ત, ચિત્રકાર, નવલકથાકાર, વાર્તા-લેખક, શિક્ષણશાસ્ત્રી અને ફિલસૂફ પણ હતા. તે દેશના સાંસ્કૃતિક રાજદૂત હતા જેમણે સમગ્ર વિશ્વમાં ભારતીય સંસ્કૃતિનું જ્ઞાન ફેલાવ્યુ હતુ.

તેમના લખાણો આજે પણ લોકો માટે પથદર્શી અને ક્રાંતિકારી સાબિત થયા છે. તેમના લખાણો દ્વારા તેમણે લોકોને પ્રેમ, શાંતિ અને ભાઈચારાની ભાવના જાળવી રાખવા માટેનો પ્રયાસ કર્યો. ભારતીય સાહિત્યમાં  તેમનું યોગદાન ખૂબ વિશાળ છે. તેમની બે કવિતાઓ “અમાર સોનાર બંગલા" અને "જન ગન મન” ખૂબ જાણીતી છે, જે બાંગ્લાદેશ અને ભારત જેવા બે દેશોના રાષ્ટ્રીય ગીત છે. તેમના મોટાભાગના લખાણો બંગાળના લોકોના જીવન પર આધારિત હતા. ગાલપાગુક્ચા નામનો અન્ય એક લેખ ભારતીય લોકોની ગરીબી, પછાતતા અને નિરક્ષરતા પર આધારિત હતો. સોનાર તારી, કલ્પના, ચિત્ર, નૈવેદ્ય વગેરે જેવા કવિતા સંગ્રહો તથા ગોરા, ચિત્રાંગદા, માલિની, વિનોદિની વગેરે તેમની જાણીતી નવલકથાઓ  છે. તે ખૂબ જ ધાર્મિક અને આધ્યાત્મિક માણસ હતા. તે એક મહાન શિક્ષણશાસ્ત્રી હતા અને તેમણે શાંતિનિકેતન નામની એક અનન્ય યુનિવર્સિટીની સ્થાપના કરી હતી. 7 ઑગસ્ટ 1941 માં કોલકાતામાં તે મૃત્યુ પામ્યા હતા.